Stal Szczecin

---

Historia

Klub KS Stal, znany przede wszystkim z sekcji piłkarskiej oraz siatkarskiej, został założony w dniu 19 marca 1950 roku w Stoczni im. A. Warskiego. Jego powstanie nastąpiło na bazie dwóch wcześniej istniejących klubów: KS Stoczniowiec oraz ZKS Metalowiec. W styczniu roku 1958 miała miejsce fuzja z Gwardią Szczecin, która prowadziła do powstania wspólnego klubu dla milicji i stoczni pod nazwą Stoczniowo-Gwardyjski KS Arkonia Szczecin.

Reaktywacja Stali była ściśle związana z wydarzeniami, które miały miejsce w grudniu 1970 roku na polskim Wybrzeżu. Głęboka niechęć stoczniowców do milicji, która była wynikiem tamtych wydarzeń, skłoniła kierownictwo Stoczni Szczecińskiej do podjęcia decyzji o wycofaniu się z wcześniej wspólnego klubu. W rezultacie, 13 maja 1971 roku, klub został reaktywowany pod nazwą KS Stal Stocznia Szczecin, przywracając między innymi drużynę piłkarską oraz najsilniejszą wówczas w Polsce ekipę piłki wodnej.

Okres między latami 1984 a 1989 to czas największych osiągnięć siatkarzy Stali. Zespół zdobył tytuł Mistrza Polski w Siatkówce Mężczyzn dwukrotnie, w latach 1985 i 1987, oraz odniósł sukcesy jako wicemistrz (1986, 1988) i brązowy medalista (1984, 1989). Od roku 1993 tradycje sekcji siatkarskiej kontynuował klub Morze Bałtyk Szczecin.

W roku 1998 sekcja piłkarska Stali Stocznia została przekształcona w KP Odra Szczecin, która ogłosiła upadłość dwa lata później, w 2000 roku. Klub KS Stal Szczecin został reaktywowany ponownie w roku 2002, a tym samym stał się kontynuatorem oraz spadkobiercą tradycji KS Stal Stocznia. W sezonach 2004/2005, 2006/2007 oraz 2007/2008 drużyna rywalizowała na czwartym poziomie rozgrywkowym, a od tego momentu Stal plasuje się głównie w niższych klasach rozgrywkowych.

Sukcesy

Jednym z najważniejszych osiągnięć Stali Stocznia w historii piłki nożnej było dotarcie do ćwierćfinałów Pucharu Polski podczas sezonu 1979/1980. Warto zauważyć, że drużyna ta występowała w II lidze przez łącznie 13 sezonów: od 1974 do 1976 (dwa sezony), w latach 1979-1986 (siedem sezonów), a także w sezonach 1987/88, 1989/90 i 1998-2000 (dwa sezony, pod zmienioną nazwą Odra).

W 1979 roku Stal zajęła najwyższą lokatę w historii klubu, kończąc rozgrywki na trzecim miejscu, co czyniło ją najlepszym zespołem w regionie Pomorza Zachodniego, szczególnie w kontekście spadku Pogoni Szczecin, która w tym czasie zajęła 8. lokatę w II lidze. W zespole grali wtedy wybitni zawodnicy, tacy jak: Adam Benesz, Marek Siwa, Stefan Machaj, Paweł Drumlak, Dariusz Marciniak, Sławomir Rafałowicz oraz Grzegorz Krychowiak.

W zakresie sportów drużynowych, sekcja siatkarska Stali przez sześć kolejnych lat znajdowała się w czołówce Ekstraklasy siatkowej. Osiągnięcia te obejmowały: trzecie miejsce w 1984 roku, Mistrzostwo Polski w 1985 i 1987, wicemistrzostwo w kolejnych latach (1986 i 1988) oraz trzecie miejsce w 1989 roku. W tym okresie na czołowej pozycji na ławce trenerskiej zasiadał Jerzy Salwin, a w składzie drużyny występowało czterech reprezentantów Polski: Janusz Wojdyga, Waldemar Kasprzak, Ryszard Kaczyński oraz rozgrywający i kapitan zespołu Roman Borówko.

Oprócz tej czwórki, drużynę wspierali jeszcze: Bogumił Kasprzak (grający w 1984 oraz w latach 1987–1989 z przerwą na służbę wojskową w Legii Warszawa), Marek Czubiński (1984–1986) oraz Roman Czaja (1984–1989). Z tej grupy siedmiu siatkarzy, w każdym medalowym sezonie, w składzie drużyny znajdowało się sześciu, co przyczyniło się do nadania Stali Stocznia przydomku „Żelazna Szóstka”. Po osiągnięciach w europejskich rozgrywkach, zespół dotarł do III rundy Pucharu Europy w 1986 roku. Po zakończeniu kariery przez kluczowych zawodników, drużyna nie była w stanie nawiązać do wcześniejszych sukcesów.

Stadion

„Drużyna piłkarska Stali Szczecin swoje mecze rozgrywa na Stadionie Stoczniowym, który znajduje się przy ul. Bandurskiego 35 w Szczecinie. Ten obiekt sportowy dysponuje pojemnością wynoszącą 5 tysięcy miejsc stojących oraz 2500 miejsc siedzących. Wymiary płyty boiska to 105 na 70 metrów.

---

Oceń: Stal Szczecin

---