Ewa Mikina

---

Życiorys

W 1975 roku Ewa Mikina ukończyła studia na kierunku historia sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jej praca magisterska, napisana pod kierunkiem prof. Mieczysława Porębskiego, nosiła tytuł „Defiguracja. Malarstwo na granicy reprezentacji i abstrakcji”.

W przeciągu lat 1975-1984, pracując w dziale malarstwa nowoczesnego Muzeum Sztuki w Łodzi, stała się kuratorką wielu wystaw polskiej sztuki, które zorganizowała z zespołem pod przewodnictwem dyrektora Ryszarda Stanisławskiego. W okresie 1984-1989 kierowała grupą w Instytucie Sztuki PAN, która zajmowała się zbieraniem materiałów dotyczących najnowszej sztuki w czasie stanu wojennego oraz przeprowadzaniem akcji wywiadów-rzek z około 60 wybranymi artystami polskimi.

W 1990 roku, Ewa Mikina zorganizowała jako kuratorka kluczową wystawę zbiorową artystów polskich w Kunstmuseum w Düsseldorfie, pod nazwą „Bakunin w Dreźnie”, która później w 1991 roku była pokazywana w CSW Zamek Ujazdowski, zachowując tę samą nazwę. Pracując w latach 1990-1992 w dziale dokumentacji Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, koncentrowała swoje wysiłki na ustalaniu polityki pozyskiwania materiałów dokumentacyjnych oraz tworzeniu obszernego słownika XX wieku sztuki z elementami teorii oraz filozofii sztuki nowoczesnej.

Od 1991 do 1993 roku współpracowała z wydawnictwem Hotel Sztuki, które zostało założone przez Andrzeja Paruzela i Dorotę Karaszewską. W tej roli przetłumaczyła dwie istotne książki: „Jak Nowy Jork ukradł ideę sztuki nowoczesnej” autorstwa Serge’a Guilbaut’a i „Gwałt na kulturze” autorstwa Stewarta Home’a. Od 1992 włączyła się w działalność „Magazynu Sztuki”, który został założony przez Ryszarda Ziarkiewicza.

W okresie 1995-2000 Mikina nauczała sztuki oraz teorii sztuki XX wieku w Instytucie Sztuk Wizualnych Uniwersytetu Zielonogórskiego. Po obronie rozprawy doktorskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim w 2001 roku, dotyczącej początków nowoczesności w Anglii w II połowie XVIII wieku, przeszła na wykłady dotyczące sztuki najnowszej oraz nowych mediów w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Łódzkiego między 2001 a 2004 rokiem.

W latach 2005-2006 prowadziła zajęcia w Wyższej Szkole Humanistycznej w Pułtusku, a w latach 2007-2008 realizowała cykl wykładów fakultatywnych w Instytucie Historii Sztuki UAM w Poznaniu. Równocześnie w CSW Zamek Ujazdowski intensywnie pracowała nad projektem www.cyberpracownia.org, który miał na celu stworzenie obszernej bazy danych dotyczącej cyberkultury, obejmującej takie zagadnienia jak sztuka, teoretycy, e-książki czy e-czasopisma. Niestety prace te zostały wstrzymane z powodu braku finansów i braku przedłużenia kontraktu przez CSW.

Od 2009 roku Ewa Mikina współpracowała z Fundacją Profile, a od 2011 roku zaczęła prowadzić zajęcia z zakresu „teorii kultury wizualnej” w Polsko-Japońskiej Wyższej Szkole Technik Komputerowych w Warszawie, filia w Bytomiu. W roku akademickim 2011/2012 realizowała cykl wykładów monograficznych w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

Zmarła 4 czerwca 2012 roku, a jej miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kolumbarium 29B-6-34).

---

Oceń: Ewa Mikina

---