Heinrich Adrian Graf von Borcke, urodzony 4 kwietnia 1715 roku w Szczecinie, to postać o znaczącym wkładzie w historię Niemiec i Prus. Zmarł 17 kwietnia 1788 roku w Starogardzie, a jego życie nabrało historiozoficznego wymiaru po jego wejściu w szeregi pruskiej armii.
Jako oficer w służbie pruskiej, odznaczał się nie tylko odwagą na polu bitwy, ale także umiejętnościami pedagogicznymi. Pełnił rolę nauczyciela wojskowego dla samego Fryderyka Wilhelma II, który później stał się królem. To właśnie jego nauki miały wpływ na przyszłego władcę, kształtując jego strategię i podejście do dowodzenia.
W trakcie swojej kariery wojskowej, Borcke zyskał uznanie, co zaowocowało awansowaniem do stopnia generała kawalerii. Jego osiągnięcia oraz wpływ na armię pruską pozostawiają trwały ślad w narodowej pamięci.
Rodzina
Heinrich Adrian von Borcke przyszedł na świat w rodzinie szlacheckiej o pomorskich korzeniach, w mieście Szczecin. Jego ojcem był Adrian Bernhard von Borcke, żyjący w latach 1668-1741, który pełnił funkcję namiestnika, a później zyskał znaczenie jako feldmarszałek. W 1740 roku otrzymał tytuł hrabiowski (Graf).
W jego życiu ważną rolę odegrała matka – Antoinette Hedwig von Borcke. Dnia 23 lipca 1743 roku, w Monbijou, Heinrich poślubił Helenę Wilhelmine Henriette von Brand, urodzoną w 1718 roku, córkę ministra Christiana von Branda. Para doczekała się kilku dzieci, co znacząco wpłynęło na rozwój ich linii rodzinnej.
Kariera
Heinrich Adrian von Borcke, wspaniały przykład kariery wojskowej, rozpoczął swoją drogę podobnie jak jego ojciec, od studiów poprzedzających służbę w armii.
Po zakończeniu edukacji przystąpił do wojska, gdzie szybko zdobywał kolejne szczeble awansu.
W krótkim czasie, awansował na stopień majora, co było znaczącym osiągnięciem w jego młodej karierze.
W roku 1744 król Fryderyk II mianował go nauczycielem wojskowym swojego siostrzeńca, Fryderyka Wilhelma, który później został królem Fryderykiem Wilhelm II Pruskim.
W 1752 roku Borcke osiągnął status członka honorowego Pruskiej Królewskiej Akademii Nauk, co podkreślało jego znaczenie w kręgach intelektualnych.
Ponadto, zyskał awans w armii na stanowisko tzw. Oberhofmeistera księcia.
Rok 1755 przyniósł mu kolejny awans, tym razem na podpułkownika.
W 1756 roku Borcke został również wychowawcą młodszego brata księcia, Heinricha, który żył w latach 1747-1767.
W 1759 roku osiągnął stopień pułkownika, a jego awanse nie ustały, gdyż dwa lata później, w 1761 roku, został mianowany generałem dywizji.
Jednak w roku 1764 Borcke wypadł z łask u króla, gdyż dowiedział się, iż doradzał księciu, aby państwo było lepiej uszczęśliwione dzięki utrzymywaniu pokoju niż prowadzeniu wojen, nawet tych najzwycięstszym.
Pomimo tego, wrócił do swoich włości, otrzymując pensję, co świadczyło o jego nadal wysokim statusie.
Warto również zaznaczyć, że był rzecznikiem pomorskiej szlachty w kwestii utworzenia nowego, trzeciego banku pruskiego, który powstał ostatecznie w 1781 roku.
Gdy jego były uczeń, Friedrich Wilhelm, został królem, Borcke otrzymał honory w 1786 roku, a jego awans na generała porucznika oraz odznaczenie Orderem Czarnego Orła stanowiły uhonorowanie jego zasług, z formalnym świadectwem nominacji sprzed 11,5 roku.
W 1787 roku, jego kariera osiągnęła kolejny szczyt, gdy awansowano go na generała kawalerii.
Przypisy
- Graf von Borcke, [dostęp 02.06.2023 r.]
- Biografia, [dostęp 02.06.2023 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Szlachta i monarchia":
Wilhelm Fryderyk Wirtemberski | Katarzyna II Wielka | Maria Romanowa (1759–1828) | Zofia pomorska (1501–1568) | Filip I wołogoskiOceń: Heinrich Adrian von Borcke