Max Runge

Od 1888 roku do 1909 roku pełnił obowiązki dyrektora kliniki ginekologii i położnictwa na Uniwersytecie w Getyndze. Obejmując to stanowisko, został następcą Jakoba Heinricha Hermanna Schwartza, który również dbał o rozwój tej dziedziny.

Runge był szczególnie zaangażowany w badania nad płynem owodniowym oraz problematyką zakażeń wewnątrzmacicznych, jakie mogą występować w czasie ciąży. Jego zainteresowania obejmowały szereg zagadnień związanych z ciążą i położnictwem, dzięki czemu zdobył uznanie w środowisku naukowym.

Jako autor podręcznika położnictwa zatytułowanego Preußische Hebammenlehrbuch, jak również licznych publikacji, Runge przyczynił się do edukacji ginekologów i położnych. W 1896 roku zainicjował otwarcie nowej kliniki w Getyndze, co stanowiło istotny krok w rozwoju lokalnej medycyny.

Po jego śmierci, w 1910 roku, kierowanie kliniką przejął Philipp Jung, kontynuując jego dziedzictwo i zasady ugruntowane przez Rungę.