Rudolf Olden

W wyniku swojego nowego przekonania, Rudolf Olden zaczął pisać dla wiedeńskiego czasopisma „Der Friede”. Od 1926 roku związał się z „Berliner Tageblatt”, a swoje teksty publikował także w „Die Weltbühne”, „Das Tagebuch” oraz „Die Menschenrechte”. Oprócz kariery dziennikarskiej, był również czynny jako radca prawny i adwokat, broniąc m.in. znanego działacza na rzecz praw człowieka, Carla von Ossietzky’ego.

Jego zaangażowanie w obronę praw człowieka było niezwykle istotne, ale wraz z dojściem do władzy Adolfa Hitlera i reżimu nazistowskiego, Olden znalazł się w niebezpieczeństwie. Po pożarze Reichstagu udało mu się uniknąć aresztowania i niezwłocznie opuścił Niemcy, udając się do Pragi, Paryża oraz Londynu. W tych miastach kontynuował swoją działalność, pisząc dla niemieckiej prasy emigracyjnej, takiej jak „Das Neue Tage-Buch”, „Pariser Tageblatt”, „Argentinisches Tageblatt”, „Die Sammlung” oraz „Das Wort”.

Olden prowadził także wykłady w London School of Economics oraz na Uniwersytecie w Oxfordzie, co podkreśla jego niezwykłe umiejętności oraz wiedzę. W 1934 roku stał się członkiem Niemieckiego Centrum PEN na uchodźstwie, jednak w 1936 roku stracił obywatelstwo niemieckie. Po wybuchu II wojny światowej został internowany w Wielkiej Brytanii, a następnie przyjął zaproszenie do pracy na amerykańskiej uczelni – New Yorker School for Social Research.

Rudolf Olden zginął tragicznie, gdy statek, na którym podróżował wraz z żoną, „City of Benares”, został zatopiony przez niemiecki okręt podwodny U-48, co zakończyło jego niezwykłe życie pełne wyzwań i walki o prawa człowieka.