Jacek Sawaszkiewicz

Urodził się 10 września 1947 roku w Szczecinie, gdzie również zmarł 11 czerwca 1999 roku. Od najmłodszych lat przejawiał zainteresowanie pisarstwem, co zaowocowało późniejszą współpracą z różnymi czasopismami, takimi jak „Karuzela”, oraz rozgłośnią Polskiego Radia w Szczecinie.

W młodości kształcił się w Technikum Łączności w Szczecinie. Po ukończeniu nauki i zdaniu matury w 1968 roku, rozpoczął pracę jako elektronik w Spółdzielni „Elektromet”. W latach 1968–1970 odbył także służbę wojskową, a po jej zakończeniu podjął pracę w Miejskim Sztabie Wojskowym w Szczecinie, pełniąc funkcję inspektora ds. technicznych.

W kolejnych latach Sawaszkiewicz sprawował różne stanowiska, w tym inspektora ds. obrony cywilnej w Dzielnicowym Zarządzie Budynków Mieszkalnych Szczecin-Pogodno oraz kierownika sekcji w Urzędzie Telefonów Miejscowych. W 1979 roku zdecydował się na przeprowadzkę do Stargardu, a od 1975 roku poświęcił się wyłącznie twórczości literackiej.

Debiutował opowiadaniem satyrycznym Sanatorium, które zostało opublikowane w czasopiśmie „Karuzela” w 1972 roku. Jego debiut książkowy miał miejsce w 1978 roku, gdy ukazał się tom opowiadań Czekając. W swojej karierze literackiej zdobył uznanie, biorąc udział w wielu konkursach, a jego najbardziej znaną serią jest Kronika Akaszy.

W swoich wczesnych utworach Sawaszkiewicz koncentrował się na typowych dla tamtych czasów opowiadaniach sensacyjnych w konwencji fantastycznej, jednak z biegiem lat jego twórczość przesuwała się w stronę groteski oraz fantastyki socjologicznej. Jednocześnie publikował swoje dzieła w takich czasopismach jak „Młody Technik”, „Morze i Ziemia”, „Razem”, „Odgłosy”, „Politechnika”, „Nurt” oraz „Fantastyka”.

Jacek Sawaszkiewicz odszedł, ale jego twórczość nadal żyje w pamięci miłośników literatury. Został pochowany na cmentarzu Centralnym w Szczecinie (kwatera 96d).