Marek Adamkiewicz

---

Życiorys

Marek Adamkiewicz był związany z I Liceum Ogólnokształcącym w Szczecinie, gdzie spędził swoje młodzieńcze lata. W 1976 roku rozpoczął studia z zakresu fizyki na Uniwersytecie Wrocławskim. W tym czasie był jednym z założycieli Studenckiego Komitetu Solidarności we Wrocławiu oraz jego rzecznikiem. Niestety, w 1978 roku został usunięty z uczelni i powrócił do Szczecina.

W 1980 roku Marek podjął studia matematyczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Szczecinie. Tam również włączył się w działalność ruchu studenckiego, stając się jednym z założycieli Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Pełnił rolę redaktora pisma NZS „Półgębkiem” oraz „Komunikat NZS”. W listopadzie 1981 roku, kiedy to trwały protesty przeciwko wyborowi Michała Hebdy na rektora Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Radomiu, stanął na czele komitetu strajkowego, który zapoczątkował okupacyjny strajk solidarnościowy.

W wyniku ogłoszenia stanu wojennego w Polsce, Marek Adamkiewicz zmuszony był do ukrywania się do lutego 1982 roku. W tym czasie aktywnie uczestniczył w powielaniu „Biuletynu Informacyjnego” Regionu NSZZ „Solidarność” Pomorze Zachodnie oraz był członkiem Akademickiego Ruchu Oporu. Został jednak internowany 8 maja 1982 roku. Po kilku miesiącach przebywania w ośrodkach w Wierzchowie i Strzebielinku, został zwolniony 27 listopada 1982 roku i powrócił na studia w Wyższej Szkole Pedagogicznej.

W wrześniu 1984 roku Marek został powołany do zasadniczej służby wojskowej, jednak odmówił złożenia przysięgi, gdyż była ona w jego odczuciu skierowana wobec władzy komunistycznej i obejmowała wierność obcej armii. W wyniku tego czynu został aresztowany 17 listopada 1984 roku, a 18 grudnia Wojskowy Sąd Garnizonowy skazał go na 2,5 roku pozbawienia wolności, co było wydarzeniem bez precedensu w tamtych czasach.

W dniach 17–24 marca 1985 roku w obronie Adamkiewicza zorganizowano głodówkę protestacyjną w kościele św. Krzysztofa w Podkowie Leśnej. Jego skazanie stanowiło istotny impuls do założenia w kwietniu 1985 roku organizacji Ruch „Wolność i Pokój”. Kolejna akcja głodówkowa na rzecz jego uwolnienia miała miejsce w dniach 16–23 marca 1986 roku. Ostatecznie Marek został zwolniony na mocy amnestii 8 września 1986 roku, lecz nie mógł dokończyć swoich studiów i przez następne lata utrzymywał się z prac dorywczych.

Po odzyskaniu wolności, Adamkiewicz stał się aktywnym członkiem Ruchu „Wolność i Pokój”. Wziął udział w radzie Funduszu Ruchu oraz publikował w prasie niezależnej. W latach 1987–1989 był redaktorem działu informacyjnego w piśmie WiP „Ad vocem” i członkiem redakcji kwartalnika „Pismo Ruchu Wolności Pokój”. Z powodu swojego zaangażowania w happeningi i protesty Ruchu, wielokrotnie był karany przez kolegia ds. wykroczeń.

Przed wyborami w czerwcu 1989 roku aktywnie uczestniczył w organizowaniu kampanii wyborczej kandydatów Komitetu Obywatelskiego w województwie szczecińskim. Po 1989 roku, Marek nie zaangażował się w działalność polityczną, a do 1998 roku pracował w branży budowlanej. Od 1998 roku pracuje w Miejskim Ośrodku Sportu, Rekreacji i Rehabilitacji w Szczecinie, gdzie od 2009 roku sprawuje funkcję kierownika Stadionu Miejskiego im. Floriana Krygiera.

Odznaczenia

W roku 2007 Marek Adamkiewicz otrzymał prestiżowe Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (M.P. z 2007, nr 54, poz. 609). Jego osiągnięcia zostały dostrzegane również w 2022 roku, kiedy to został uhonorowany Srebrną Odznaką Honorową Wrocławia.

---

Oceń: Marek Adamkiewicz

---