Heinrich George

George rozpoczął swoją karierę na ekranie jeszcze w czasach kina niemego, mając na swoim koncie niezapomniane role, w tym występ w słynnym filmie Fritza Langa zatytułowanym Metropolis, który miał premierę w 1926 roku. W 1932 roku pojął za żonę aktorkę Bertę Drews, z którą doczekał się dwóch synów: pierwszym był Jan George, urodzony w tym samym roku, a drugim Götz George, który przyszedł na świat w 1938 roku.

W okresie przed wybuchem II wojny światowej oraz w trakcie jej trwania, Heinrich George regularnie występował w filmach propagandowych, w tym w kontrowersyjnej produkcji Hitlerjunge Quex, która wychwalała Hitler-Jugend. Pomimo że jego obecność w takich filmach mogła sugerować inne zaangażowania, warto zaznaczyć, że nigdy nie był członkiem NSDAP. Jako dyrektor berlińskiego teatru przywiązywał dużą wagę do klasycznego repertuaru, a jego decyzja o zatrudnianiu Żydów i komunistów przyczyniła się do ocalenia wielu istnień, pozwalając tym osobom uniknąć deportacji do obozów koncentracyjnych.

W 1940 roku wystąpił w głośnej antysemickiej produkcji Jud Süß (Żyd Süss), w reżyserii Veita Harlana, zaś w 1945 roku pojawił się w historycznym filmie Kolberg (Kołobrzeg), również w reżyserii Harlana, w którym zagrał postać bohaterskiego burmistrza Kołobrzegu – Nettelbecka. Warto dodać, że jego nazwisko znalazło się na tak zwanej Gottbegnadeten-Liste, czyli liście obdarzonych łaską Bożą w III Rzeszy.

Niestety, po zakończeniu wojny Heinrich George został aresztowany przez Sowietów i osadzony w obozie NKWD Sachsenhausen, gdzie tragicznie zmarł po operacji wycięcia wyrostka robaczkowego. Jego dramatyczne losy stały się inspiracją dla filmu Diese verlauste nackte Leben (To wszawe nagie życie) w reżyserii Hansa-Christophera Blumenberga, który poświęcił mu czas uwięzienia oraz śmierci.