Wojciech Adamczyk

---

Życiorys

Wojciech Adamczyk jest znanym reżyserem i aktorem, który swoją edukację rozpoczął w 1982 roku, kiedy ukończył studia na Wydziale Aktorskim. Następnie, w 1987 roku, uzyskał dyplom na Wydziale Reżyserskim w PWST w Warszawie. W okresie od 1982 do 1986 roku związał się z Warszawskim Teatrem Popularnym, gdzie rozwijał swoje umiejętności aktorskie.

W latach 1986–1990 pełnił rolę reżysera w Teatrze im. Jerzego Szaniawskiego w Płocku oraz w Teatrze Polskim we Wrocławiu. Po tym czasie, w latach 1990–1993, pracował jako reżyser w różnych teatrach w Polsce i poza jej granicami, a także podejmował się prac w Telewizji Polskiej.

Od 2004 roku Wojciech Adamczyk jest związany z Teatrem Ateneum w Warszawie, gdzie kontynuuje swoją działalność reżyserską. Od 1993 roku pełni również funkcję wykładowcy na Wydziale Reżyserii w PWST w Warszawie, dzieląc się swoją wiedzą i doświadczeniem z młodszymi pokoleniami artystów.

Warto dodać, że był członkiem Rady Doskonałości Naukowej I kadencji w latach 2019–2023 oraz należy do Stowarzyszenia Filmowców Polskich, Związku Artystów Scen Polskich oraz Stowarzyszenia Mensa Polska.

Filmografia

Reżyser

Wojciech Adamczyk ma na swoim koncie wiele znakomitych dzieł jako reżyser. Wśród jego osiągnięć znajdują się:

• tata, a Marcin powiedział (1993),
• rodziców nie ma w domu (1997–1998),
• miodowe lata (1998–2003),
• rodzina zastępcza (1999–2003),
• lokatorzy (2000),
• na wspólnej (2003),
• camera café (2004),
• całkiem nowe lata miodowe (2004),
• dziupla cezara (2004),
• pensjonat pod różą (2004–2006),
• ranczo (2006–2016),
• u fryzjera (2006),
• ranczo wilkowyje (2007),
• halo hans! (2007),
• tancerze (2009),
• ludzie chudego (2010),
• siła wyższa (2012),
• ławeczka w unii (2014),
• dziewczyny ze lwowa (2015).

Aktor

Oprócz pracy reżyserskiej, Wojciech Adamczyk również występuje jako aktor. Jego role obejmują:

• godzina „w” (1979) jako felek, podkomendny jacka,
• armelle (1990).

Aktor gościnnie

Wielokrotnie pojawiał się także w rolach gościnnych, co wzbogaciło jego dorobek aktorski. Wśród tych występów znajdują się:

• dorastanie (1987) (odcinek 1),
• halo hans (2007) jako oficer ss (odcinek 11),
• ranczo (2011) jako wojewoda (odcinek 53).

Reżyseria teatralna

Wojciech Adamczyk to uznany reżyser teatralny, który swoją karierę zbudował na wielu znaczących produkcjach. W 2001 roku zrealizował dwie sztuki: Bertolta Brechta „Kariera Arturo Ui” (Der Aufhaltsame Aufstieg des Arturo Ui) w Teatrze Miejskim im. Witolda Gombrowicza w Gdyni oraz „Dwoje na huśtawce” (Two For The Seesaw) autorstwa William Gibsona w Teatrze Ateneum w Warszawie.

Kolejne lata również były obfite w spektakle, między innymi w 2002 roku zrealizował sztukę „Kiedy kota nie ma” (When The Cat’s Away) autorstwa Johnnie Mortimera i Briana Cooke’a. W tym samym roku wyreżyserował „Żołnierza królowej Madagaskaru” autorstwa Juliana Tuwima w Teatrze Syrena w Warszawie oraz „Księżniczkę czardasza” (Die Csàrdàrsfürstin) w Teatrze Muzycznym w Łodzi.

W 2003 roku jego praca obejmowała „Fredericka albo Bulwar Zbrodni” (Frederick ou le Boulevard du Crime) autorstwa Érica-Emmanuela Schmitta, która miała miejsce w Teatrze Ateneum w Warszawie, a kolejny rok przyniósł mu debiut z „Demonami” (The Devils) autorstwa Johna Whitinga również w tym samym teatrze.

W 2016 roku zrealizował „Ludzi i Anioły” Wiktora Szenderowicza w Teatrze Współczesnym w Warszawie, a dwa lata później wyreżyserował „Ekspedycję” (oryg. tytuł sztuki: Imiennik Schweitzera), która była spektaklem telewizyjnym. Ostatnim wymienionym wydarzeniem w jego karierze reżyserskiej jest telewizyjna adaptacja „Balladyny” Juliusza Słowackiego, zrealizowana w 2021 roku.

Odznaczenia, nagrody i nominacje

Wojciech Adamczyk ma na swoim koncie szereg znaczących odznaczeń i nagród, które świadczą o jego wkładzie w kulturę oraz sztukę teatralną i filmową.

• Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” przyznany w 2018 roku,
• „Srebrna Maska” za najlepszy spektakl sezonu uzyskana w 1987 roku,
• „Nagroda im. Korzeniewskiego” otrzymana od Ministra Kultury i Sztuki za „wybitne osiągnięcia w dziedzinie reżyserii” w 1993 roku,
• „Złota Maska” za najlepszą reżyserię sezonu dla „Zemsty nietoperza” Straussa w Teatrze Muzycznym w 1994 roku,
• Nagroda Akademii Teatralnej za osiągnięcia w pracy pedagogicznej z 1996 roku,
• „Złota Maska” za reżyserię opery komicznej „Boccaccio” Suppégo w Teatrze Muzycznym przyznana w 1998 roku,
• Nagroda w Gdańsku na Festiwalu Dobrego Humoru za „Najdowcipniejszy serial komediowy” za serial „Ranczo” w 2006 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi przyznany w 2024 roku.

---

Oceń: Wojciech Adamczyk

---