Jolanta Antas to wybitna postać w dziedzinie językoznawstwa i edukacji na poziomie akademickim. Urodziła się 20 lutego 1954 roku w Szczecinie, gdzie rozpoczęła swoją niezwykłą karierę zawodową, która miała istotny wpływ na rozwój nauk humanistycznych w Polsce.
Jako profesor nauk humanistycznych, Jolanta Antas przyczyniła się nie tylko do rozwoju wiedzy w swoim zakresie, ale również jako działaczka opozycji demokratycznej, brała aktywny udział w walce o wolność i demokratyczne wartości w czasie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
Życiorys
Jolanta Antas to wybitna postać w świecie polskiej filologii. W 1977 roku zakończyła edukację na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie uzyskała tytuł magistra filologii polskiej. Jej kariera akademicka rozwijała się na tym samym wydziale, co owocowało zdobyciem kolejnych stopni naukowych: doktora w 1986 roku, na podstawie pracy pt. „Pragmatyczne operatory presupozycji wobec zagadnienia negacji”, oraz doktora habilitowanego w 1999 roku dzięki rozprawie „O kłamstwie i kłamaniu. Studium semantyczno-pragmatyczne”. W 2014 roku uzyskała tytuł profesora nauk humanistycznych.
Antas swoją zawodową ścieżkę związała z Uniwersytetem Jagiellońskim, gdzie w 2005 roku została kierownikiem Zakładu Teorii Komunikacji na Wydziale Polonistyki. Jej badania koncentrują się na języku oraz strategiach i mechanizmach komunikacyjnych. Jest autorką licznych monografii, w tym poświęconych negacji i kłamstwu. Jej prace, takie jak „O mechanizmach negowania. Wybrane semantyczne i pragmatyczne aspekty negacji” (Kraków 1991) oraz „O kłamstwie i kłamaniu. Studium semantyczno-pragmatyczne” (Kraków 1999), stanowią ważny wkład w dziedzinie językoznawstwa.
Wyróżnia się również jako pionier badań nad komunikacją niewerbalną w Polsce, szczególnie w zakresie gestów oraz ich znaczenia w komunikacji międzyludzkiej. Przełomowe badania Antas, takie jak program badawczy „Mapa gestów polskich”, przyczyniły się do głębszego zrozumienia tej tematyki.
W 1980 roku wstąpiła do NSZZ „Solidarność” i od 1982 roku aktywnie uczestniczyła w obiegu drugiej prasy, redagując takie czasopisma jak „Hutnik” i „Miesięcznik Małopolski”. Angażowała się również w działania społeczności opozycyjnej, prowadząc kolportaż i uczestnicząc w przechowywaniu aparatury podziemnego radia. Niestety, w czerwcu 1983 roku została zatrzymana i przetrzymywana w izolacji przez ponad 50 dni, a jej uwolnienie nastąpiło w sierpniu tego samego roku na mocy amnestii.
W grudniu 1988 roku doświadczyła brutalnego ataku, w wyniku czego musiała zmierzyć się z kolejnymi trudnościami. Jej odwaga i poświęcenie na rzecz niepodległości Polski zostały docenione przez prezydenta Bronisława Komorowskiego, który w 2012 roku nadał jej Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Dodatkowo, w 2011 roku otrzymała Medal „Niezłomnym w słowie”, symbolizujący jej niezłomną postawę i dążenie do prawdy.
Przypisy
- Prof. dr hab. Jolanta Ewa Antas, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 12.09.2022 r.]
- Medal Niezłomnym w Słowie. 13-grudnia.pl. [dostęp 25.09.2012 r.]
- Prezydent odznaczył kobiety zasłużone dla demokracji. prezydent.pl, 04.06.2012 r. [dostęp 25.09.2012 r.]
- M.P. z 2012 r. poz. 872
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Piotr Krasoń | Andrzej Kaszlej | Anton Dohrn | Magdalena Zioło | Inga Iwasiów | Albert Stankowski | Krzysztof Formicki | Hans Hoffmann (pisarz) | Stefan Berczyński | Grzegorz Spychalski | Magdalena Kludacz-Alessandri | Arkadiusz Telesiński | Zbigniew Galor | Jan Stachowski | Carl August Dohrn | Grażyna Borkowska | Waldemar Głaz | Grzegorz Psuj | Paul van Niessen | Mieszko TałasiewiczOceń: Jolanta Antas