Kanał Grodzki

Rzeki i kanały wodne

Kanał Grodzki to sztuczny kanał wodny zlokalizowany w rejonie Międzyodrza w Szczecinie, będący częścią akwatorium portu morskiego Szczecin. Jego budowa rozpoczęła się jako jeden z pierwszych kanałów sztucznych, mających na celu usprawnienie dostępu do nabrzeży Łasztowni, znajdującej się na wschodnim brzegu. Przekopany przez Duńczyków, kanał ma szerokość 40 metrów i łączy Duńczycę z Odrą, jednocześnie oddzielając południowo-zachodni fragment dawnej wyspy Fette Ort. Dzięki tym zabiegom powstała obecna Wyspa Grodzka.

Uroczyste oddanie kanału do żeglugi miało miejsce w 1881 roku. W miarę upływu czasu, jego funkcjonalność została rozszerzona, stając się kanałem dostępowym do wolnocłowego portu szczecińskiego, który został otwarty w 1898 roku.

Na wschodnim brzegu kanału usytuowane są nabrzeża o nazwach Węgierskie, Polskie, Angielskie, Luksemburskie, Holenderskie, Belgijskie oraz Zbożowe. Warto zauważyć, że znajduje się tam również elewator zbożowy „Ewa”, który jest najwyższym tego typu obiektem na polskim wybrzeżu, mającym 64 metry wysokości (18 pięter) i pojemność wynoszącą 75 tys. m³. Z kolei na zachodnim wybrzeżu zlokalizowane są nabrzeża Bułgarskie i Starówka.

Do roku 1945 kanał był znany pod niemiecką nazwą Oder-Dunzig Kanal, co dosłownie oznacza Kanał Odra-Duńczyca. Oficjalne ustalenie polskiej nazwy, Kanał Grodzki, miało miejsce w 1949 roku.

Przypisy

  1. Kotla, Ryszard Tu gdzie wyrośnie las masztów... w: Magazyn Portowy nr 8/2007
  2. Plan portu w Szczecinie Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej w Gdyni
  3. Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11.02.1949 r. o przywróceniu i ustaleniu nazw miejscowości. (M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 4)
  4. Terebucha, Eugeniusz Port szczeciński w: Szczecin miasto-port-okolice, Polskie Towarzystwo Geograficzne w Szczecinie, Święto Morza 1947

Oceń: Kanał Grodzki

★★★★★
Średnia ocena:4.51 Liczba ocen:11