Wyspa Grodzka

Historia Grodzkiej Kępy sięga czasów prehistorycznych, kiedy to z okresu schyłku neolitu znajdują się ślady działalności ludności kultury ceramiki sznurowej, takich jak narzędzia krzemienne. W średniowieczu teren ten przyjął nazwę Knochen-Hauer-Wiese (Łąka Rzeźników). Nazwa ta pochodzi od rzeźników, którzy w tym miejscu dokonywali uboju bydła na potrzeby lokalnej społeczności. W XVII wieku istotnym wydarzeniem było wykopanie niewielkiego kanału znanego jako Ochsen Graben, który nadał wyspie nowy kształt. W drugiej połowie tego samego wieku mały kanał oddzielił jej południowy cypel, tworząc w ten sposób oddzielną wysepkę – Bielawę.

W latach 1881-1897 kanał żeglugowy, który został wykopany w miejsca Ochsen Graben, zyskał miano Kanału Grodzkiego. To wtedy wyspa zaczęła być nazywana Schlächterwiese, co odnosi się do jej dawnych funkcji.

Zaraz po zakończeniu XVIII wieku wyspa zaczęła przejawiać potencjał do użytkowania przemysłowego. W 1784 roku, na terenie Grodzkiej Kępy, rozpoczęła swoją działalność kuźnia, która specjalizowała się w wytwarzaniu kotwic okrętowych, należąca do kowala Johanna Gotfrieda Seydella. W XIX wieku ten zakład przekształcił się w znaczny ośrodek produkcji kotwic oraz wyposażenia żelaznego dla statków, a jego działalność trwała aż do początków XX wieku. W okresie międzywojennym, na wyspie miały miejsce wydarzenia sportowe i rekreacyjne. Z tego okresu pochodzą liczne szczecińskie kluby wioślarskie, takie jak RC Triton Stettin, RV Sport-Germania Stettin, Stettiner Damen-Ruderverein, RC Viadrina i Reichspost Stettin 08. Po II wojnie światowej wyspa nadal pełniła funkcje sportowe, a na niej utworzono przystań wioślarską AZS Szczecin oraz siedziby klubów sportów wodnych, a w jej północnej części wydzielono ogródki działkowe.

Na zachodnim brzegu Grodzkiej Kępy znajduje się charakterystyczny rząd dalb, który tworzy postojową przystań dalbową „Bielawa”, o długości 840 metrów. W północnej części wyspy można dostać się do stałego lądu dzięki niewielkiemu promowi osobowemu, którego celem jest transport działkowiczów. W 2013 roku w południowo-wschodniej części wyspy rozpoczęto budowę portu jachtowego, który ma miejsca postojowe dla 150 jachtów. Aby dostosować wyspę do nowego przeznaczenia, wycięto wszystkie drzewa i dokonano podwyższenia terenu, które wcześniej było regularnie zalewane w czasie powodzi. Częścią tej inwestycji był także most zwodzony na Duńczycy, który nowocześnie łączy Wyspę Grodzką z Łasztownią.

Dziś Grodzka Kępa to miejsce, w którym funkcjonuje marina oraz Miejska Strefa Letnia w Szczecinie, oferując mieszkańcom i turystom możliwość aktywnego wypoczynku oraz rekreacji.