Kościół Świętej Trójcy w Szczecinie (Łasztownia)


Kościół Świętej Trójcy to imponująca budowla w stylu neogotyckim, która znajduje się w Szczecinie, na malowniczej wyspie Łasztownia. Struktura ta została zaprojektowana przez znanego szczecińskiego architekta Wilhelma Meyera-Schwartaua, który zyskał uznanie dzięki swoim unikalnym projektom architektonicznym.

Od roku 1959 świątynia ta jest częścią parafii ewangelicko-augsburskiej, co jeszcze bardziej podkreśla jej znaczenie w lokalnej społeczności. Kościół nie tylko stanowi przykład pięknej architektury, ale także jest miejscem wielu wydarzeń religijnych i kulturalnych, które przyciągają zarówno mieszkańców Szczecina, jak i turystów.

Historia

Historia kościoła w Szczecinie na Łasztowni sięga lat 1894–1896, kiedy to podjęto budowę nowej świątyni na podstawach starego gotyckiego kościoła, którego początki mogą sięgać nawet XIII wieku. Budowla ta, w późniejszych latach wielokrotnie modyfikowana, pierwotnie była poświęcona św. Gertrudzie.

Kościół został zrealizowany z ciemnej cegły, na rzucie krzyża, jako budowla salowa, nieposiadająca orientacji. Wyróżnia się strzelistą, ośmiokątną wieżą umiejscowioną przy fasadzie. Wewnątrz świątyni znajduje się jedno piętro empor, a w jej ścianach umieszczono pięć zabytkowych płyt nagrobnych, pochodzących z XVII i XVIII wieku.

W wyniku działań wojennych świątynia doznała znacznych uszkodzeń, a jej status wielokrotnie się zmieniał. 11 września 1945 roku została przekazana przez władze miejskie parafii rzymskokatolickiej, a niecały rok później, 26 marca 1946 roku, trafiła w ręce Polskiego Kościoła Narodowego. 14 sierpnia 1948 roku Ministerstwo Ziem Odzyskanych przekazało ją Kościołowi metodystycznemu, jednak decyzja ta została wkrótce wstrzymana. Mimo wysiłków parafii ewangelickiej z Szczecina, nie udało się osiągnąć porozumienia w sprawie przejęcia świątyni.

Czytelna prośba o przyznanie kościoła na Łasztowni prosto od kaznodziei ludności niemieckiej w Szczecinie, Paula Gurgela, ujawniła, że w kaplicy kościoła św. Gertrudy odbywały się nabożeństwa gromadzące ponad 500 niemieckich ewangelików. Mimo to, parafia niemiecka nie otrzymała legalnej zgody na użytkowanie tego miejsca kultu.

W 1959 roku kościół stał się częścią polskiej parafii ewangelickiej, co zakończyło okres, w którym ewangelicy szczecińscy korzystali z sali diakonatu „Betania” przy ul. Wawrzyniaka. Po przeprowadzeniu niezbędnych remontów, 16 października 1960 roku, świątynia zyskała nowe wezwanie – Świętej Trójcy. W centralnym punkcie ołtarza głównego można podziwiać neogotycki obraz „Chrystus w Ogrójcu” autorstwa H. Ostachiewicza. Dodatkowo, przeniesiona z kaplicy przy ul. Wawrzyniaka neoromańska chrzcielnica oraz organy firmy „Schlag und Söhne” z 1917 roku, sprowadzone z opuszczonego kościoła w Wałbrzychu Sobięcinie, wzbogacają wnętrze świątyni.

Od 1995 roku, obok kościoła funkcjonuje ewangelicka instytucja charytatywno-socjalna, znana jako Centrum Diakonijne im. ks. Dietricha Bonhoeffera. W 2019 roku kościół, wraz z budynkiem pastorówki oraz terenami dawnego cmentarza przykościelnego, znalazł się w rejestrze zabytków pod numerem 1827.

Przypisy

  1. Rejestr zabytków – BIP Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Szczecinie [online], wkz.bip.alfatv.pl [dostęp 17.01.2021 r.]

Oceń: Kościół Świętej Trójcy w Szczecinie (Łasztownia)

Średnia ocena:4.99 Liczba ocen:13