Franz Hessel


Franz Hessel, urodzony 21 listopada 1880 roku w Szczecinie, to postać, która na stałe wpisała się w niemiecką literaturę i kulturę. Hessel był nie tylko utalentowanym pisarzem, ale również przekładaczem i lektorem wydawniczym.

Jego dziedzictwo literackie jest tym bardziej wartościowe, biorąc pod uwagę, że był on pochodzenia żydowskiego. Warto zwrócić uwagę, że zmarł 6 stycznia 1941 roku w Sanary-sur-Mer, co podkreśla tragiczne okoliczności życia wielu artystów w tamtym okresie.

Życiorys

Franz Hessel przyszedł na świat w rodzinie bankiera, a swoje dzieciństwo spędził w Berlinie. Był bratem znanego historyka Alfreda Hessela, co świadczy o jego intelektualnych korzeniach.

Jako autor, Hessel zasłynął z wielu powieści oraz zbiorów poezji, a także z talentu do tłumaczenia klasyków literatury francuskiej. Jego edukacja zaczęła się w 1899 roku, kiedy to rozpoczął studia prawnicze na uniwersytecie w Monachium. W tym czasie, za pośrednictwem Karla Wolfskehla, wkrótce wszedł w krąg towarzyski wokół Stefana George’a, gdzie miał okazję poznać Fanny zu Reventlow.

W latach 1903-1906 Hessel zamieszkał z Fanny i jej przyjacielem Bohdanem von Suchockim w domu znanym jako „Eckhaus”, położonym przy ulicy Kaulbachstraße 63 w Monachium. To doświadczenie zostało przez niego opisane w powieści Kramladen des Glücks.

Hessel zyskał także sławę jako postać filmowa – wystąpił w produkcji François Truffauta „Jules et Jim” wydanej w 1953 roku. Jego życie w Monachium nie trwało jednak długo. W 1906 roku przeniósł się do Paryża i pozostał tam aż do wybuchu I wojny światowej. W stolicy Francji przebywał w artystycznych kręgach Montparnasse, szczególnie w kawiarni Café du Dôme, gdzie poznał młodą malarkę Helen Grund, którą wziął za żonę w 1913 roku. Ich synem był przyszły dyplomata oraz bojownik ruchu oporu, Stefan Hessel.

Po zakończeniu wojny, Hessel osiedlił się w „Villa Heimat”, usytuowanej na obrzeżach Schäftlarn, na południe od Monachium. W latach dwudziestych ponownie przeniósł się do Berlina, gdzie pracował jako lektor w wydawnictwie Rowohlta. W tej roli zajmował się tłumaczeniem dzieł takich autorów, jak Casanova, Stendhal czy Honoré de Balzac. Wraz z Walterem Benjaminem przeprowadził tłumaczenie dwóch tomów dzieł Marcela Prousta.

Nie zważając na swoje żydowskie korzenie, Hessel pozostał lektorem w Rowohlt aż do 1938 roku. Dopiero na namowę żony, przed tragiczną nocy kryształowej z 9 na 10 listopada 1938 roku, zdecydował się na emigrację do Francji. W Paryżu żył przez pewien czas, a po wybuchu II wojny światowej przeniósł się do Sanary-sur-Mer, położonego na południu kraju.

Niestety, został tam internowany w obozie Les Milles, który znajdował się koło Aix-en-Provence, z rozkazu francuskiego ministra rządu kolaboracyjnego Georges’a Mandela. Hessel zachorował w obozie i zmarł w 1941 roku, zaledwie kilka dni po uwolnieniu.

W 2010 roku ustanowiono nagrodę literacką jego imienia, która ma na celu honorowanie osób zasłużonych w kształtowaniu relacji francusko-niemieckich.


Oceń: Franz Hessel

Średnia ocena:4.81 Liczba ocen:12