Katarzyna Nosowska

---

Dzieciństwo i młodość

Katarzyna Nosowska, urodzona 30 sierpnia 1971 roku w Szczecinie, jest jedynaczką, której rodzicami są marynarz oraz jego żona Krystyna. Dzieciństwo artystki miało swoje korzenie w bogatej historii rodzinnej; dziadek po stronie matki wywodził się spod Krakowa, natomiast babcia pochodziła z okolic Łomży. Warto zaznaczyć, że rodzina babki padła ofiarą tragicznych wydarzeń podczas II wojny światowej, kiedy to 1 listopada 1943 roku zostały zamordowane w Kałęczynie.

W młodości Katarzyna dorastała w bloku przy ulicy Miedzianej w Szczecinie, gdzie uczęszczała do Szkoły Podstawowej nr 11, w klasie z przyszłą aktorką Agatą Kuleszą. W szóstym roku życia przeniosła się na pewien czas do szkoły sportowej, która miała profil pływacki, lecz po roku zdecydowała się wrócić do swojej pierwotnej szkoły.

Choć pod presją rodziców, Katarzyna kontynuowała naukę w technikum odzieżowym w Szczecinie. W tym okresie zaczęła również rozwijać swoje muzyczne talenty, dołączając do chóru Politechniki Szczecińskiej, gdzie występowała między innymi obok przyszłej piosenkarki Joanny Prykowskiej. Po zdaniu matury jednak nie miała żadnych koncepcji dotyczących przyszłej ścieżki zawodowej. Na zachętę Kuleszy próbowała dostać się na egzamin wstępny do Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie, lecz niestety nie udało jej się to.

W pierwszym okresie po szkole Katarzyna pracowała w różnych miejscach; krótko zatrudniona była jako sprzedawczyni w księgarni oraz sprzątaczka w muzycznej księgarni prowadzonej przez ciotkę. Jej najbardziej pamiętnym zajęciem była praca na poczcie, gdzie przez niemal rok zajmowała się wprowadzaniem danych do komputerów Odra. Z tej pracy musiała jednak zrezygnować po tym, jak w sierpniu 1992 roku wyjechała na festiwal w Jarocinie, nie uzyskując wcześniej urlopu.

Działalność muzyczna

1989–1991: Lokalne zespoły w Szczecinie

Podczas swoich studiów w technikum, Katarzyna Nosowska podjęła pracę letnią w Niemieckiej Republice Demokratycznej, biorąc udział w obozie, który zorganizowany został przez Ochotnicze Hufce Pracy. Właśnie tam nawiązała znajomość z Markiem, znanym jako Fagas, który był gitarzystą zespołu Włochaty Odkurzacz, działającego na anarchopunkowej scenie muzycznej Szczecina. Po powrocie do Polski, zaczęła regularnie bywać na próbach zespołu, a Marek zachęcił ją do śpiewania. Przyjęła jego zaproszenie, by dołączyć jako wokalistka, jednak wkrótce musiała odejść, ponieważ nie stawiała się na próby.

W 1989 roku miała okazję wystąpić spontanicznie na koncercie Włochatego Odkurzacza, w szczecińskim klubie Pinokio, gdzie muzycy zaprosili ją na scenę, aby zaśpiewała dwie piosenki. W owym czasie Lenin, który poznał ją podczas prób chóru Politechniki Szczecińskiej, zaprosił ją do współpracy z zespołem Szklane Pomarańcze, w którym pełnił rolę wokalisty. Po kilku próbach, Nosowska dołączyła do grupy jako stała wokalistka, występując z nimi do momentu rozwiązania zespołu, które miało miejsce po przeniesieniu jednego z członków do wojska. Wciąż podczas prób poznała basistę Jacka Chrzanowskiego.

Następnie przyjęła propozycję dołączenia jako wokalistka do zespołu Kafel, który grał muzykę elektroniczną. W 1989 roku grupa wystąpiła na festiwalu Letnia zadyma w środku zimy, zorganizowanym przez Jerzego Owsiaka, oraz wzięła udział w konkursie na festiwalu w Jarocinie, gdzie niestety przegrała z Closterkellerem. Po koncertach w Jarocinie Nosowska przestała pojawiać się na próbach Kafla, co skutkowało jej odejściem z zespołu.

W lutym 1990 roku, członkowie zespołu Pidżama Porno, usłyszawszy jej śpiew w piwnicy, poprosili ją o nagranie wokali wspierających. Udzieliła głosu w chórkach do utworów „Pasażer” (polska wersja „The Passenger” Iggy’ego Popa) oraz „Ulice jak stygmaty”, które znalazły się na wydanym w czerwcu tego samego roku albumie Futurista. W tym samym roku dołączyła do zespołu Dum Dum, heavymetalowego projektu, założonego przez gitarzystę Piotra Banacha, którego poznała dzięki Chrzanowskiemu. Po nagraniu kasety demo i jedynym zagranym koncercie, opuściła Dum Dum, namówiona przez byłego partnera, przekonanego, że pozostali muzycy źle ją traktują. Banach, zdegustowany tą decyzją, przez dwa lata nie miał z nią kontaktu.

Pomimo braku członkostwa w zespole, Nosowska stała się rozpoznawalną wokalistką na szczecińskiej scenie rockowej, co zaowocowało zaproszeniami do udzielania wokali dla zespołów takich jak Alians, No Way Out oraz Vivid.

1992–1999

Wiosną 1992 roku Nosowska przyjęła propozycję od Piotra Banacha i weszła w skład rockowego zespołu Hey, który powołał do życia. Zespół skompletowali również basista Marcin Macuk, drugi gitarzysta Marcin Żabiełowicz oraz perkusista Robert Ligiewicz. Debiutancki koncert zespołu miał miejsce 1 lipca 1992 roku na Rock Festiwalu w Kielcach, gdzie zdobyli drugie miejsce. Wkrótce potem Jacek Chrzanowski zastąpił Macuka w składzie grupy.

Udział w festiwalu Jarocin w sierpniu 1992 roku, do którego przyczyniła się kaseta demo nagrana wcześniej przez Dum Dum, przyniósł grupie drugą nagrodę dziennikarzy, a także zainteresowanie Katarzyny Kanclerz, menedżerki, która nawiązała współpracę z Hey, organizując działania promocyjne, występy telewizyjne oraz koncerty. W listopadzie 1992 roku, zespół podpisał umowę z Izabelin Studio, a następnie rozpoczął nagrania debiutanckiego albumu studyjnego, Fire. Album ten miał swoją premierę 8 lutego 1993 roku, sprzedając się w 30 tysięcy egzemplarzy w zaledwie trzy tygodnie. Trzy single promujące, „Moja i twoja nadzieja”, „Dreams” oraz „Teksański”, dotarły do pierwszego miejsca na Liście przebojów Programu Trzeciego. Związek Producentów Audio-Video później przyznał mu poczwórną platynową płytę.

Wiosną 1993 roku artystka nagrała z zespołem Dezerter cztery utwory, które ukazały się na maxi singlu oraz na kompilacji Jak powstrzymałem III wojnę światową, czyli nieznana historia Dezertera. W tym samym roku, zespół Hey zagrał na wielu festiwalach muzycznych, takich jak Printemps de Bourges we Francji, Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu oraz Wojnie z trzema schodami, gdzie gościnnie zaśpiewał Ryszard Riedel. Na tym etapie kariery, Nosowska nagrała również backingi na albumy Enjoy! zespołu IMTM i Niech popłyną łzy zespołu Kobranocki.

W dniu 23 listopada 1993 roku artystka zdobyła prestiżową statuetkę „Tylko Rocka” dla najlepszej wokalistki roku, a 23 stycznia 1994 miała zaszczyt odebrać nagrodę Radia Kolor za największą osobowość sceniczną. Ponadto, na początku 1994 roku, triumfowała w kategorii estrada w plebiscycie Paszportów „Polityki”. 22 kwietnia 1994 zespół wydał drugi album studyjny, Ho!, który w ciągu dziesięciu dni rozszedł się w nakładzie 250 tysięcy egzemplarzy, a otrzymał potrójną platynę. Od 8 do 29 maja 1994 roku zagrali trasę po halach sportowo-widowiskowych i amfiteatrach.

9 października 1994 roku Hey zagrał koncert w hali Spodek, przygotowany we współpracy z MTV Europe oraz RMF FM, który później został udokumentowany na albumie koncertowym Live!, wydanym 6 grudnia 1994 roku. Nosowska zdobyła również nominację w kategorii najlepsza wokalistka do nagród Fryderyki 1994 oraz w kategorii estrada do Paszportów „Polityki” za rok 1994.

Mając okazję gościnnie wystąpić u boku Grzegorza Porowskiego w utworze Piotra Banacha „Piesenka”, który wydano na początku 1995 roku jako radiowy singel promujący jego planowany solowy album, który ostatecznie się nie ukazał. 29 maja 1995 roku Hey wydał minialbum Heledore, a latem tego roku zespół odbył podróż do Nowego Jorku, jednak plany nie zostały zrealizowane z powodu wewnętrznych nieporozumień oraz ciąży Nosowskiej.

9 października 1995 roku zespół wydał trzeci album studyjny, ? , który otrzymał długą platynową płytę. Konflikty w grupie, które wystąpiły po 1995 roku, skutkowały zerwaniem współpracy z Kanclerz i przejściem do wytwórni Mercury Records.

W 1996 roku Nosowska nagrała utwór „Jeśli wiesz co chcę powiedzieć…” do podkładu muzycznego, który przygotował Piotr Banach na potrzeby filmu Gry uliczne, w reżyserii Krzysztofa Krauzego. Ta współpraca zainspirowała oboje do stworzenia całego albumu w podobnej stylistyce. Jako że koncepcja nie przewidywała udziału pozostałych muzyków Hey, postanowili wydać ten materiał jako debiutancką solową płytę Nosowskiej. Album pod tytułem puk.puk ujrzał światło dzienne 16 września 1996 roku, uzyskując certyfikat złotej płyty. Promowały go single „Jeśli wiesz co chcę powiedzieć…” oraz „O nas”, a także trasa koncertowa.

Utwór „Jeśli wiesz co chcę powiedzieć…” dotarł do 2. miejsca na Liście przebojów Programu Trzeciego oraz na 10. miejscu notowania 30 ton – lista, lista przebojów. 5 kwietnia 1997 roku, podczas gali Fryderyki 1996, zdobyła nagrody w kategoriach autor roku oraz album roku – muzyka alternatywna (puk.puk), a także była nominowana do nagrody jako wokalistka roku, a także za album roku – rock (puk.puk).

W 1997 roku nagrała z zespołem Voo Voo nową wersję utworu „Nim stanie się tak, jak gdyby nigdy nic nie było”, który znalazł się na albumie Flota zjednoczonych sił, wydanym 5 maja 1997 roku. 3 kwietnia 1997 wykonała tę piosenkę na koncercie promującym wydawnictwo w Klubie Stodoła. Piosenka ukazała się na singlu i zajęła 3. miejsce na Liście przebojów Programu Trzeciego. 5 maja 1997 roku Hey wydał swój czwarty album studyjny, Karma, który 또한 uzyskał złotą płytę.

W lipcu 1997 roku zespół nagrał nową wersję utworu „Moja i twoja nadzieja” na charytatywnym maxi singlu, która była poświęcona ofiarom powodzi tysiąclecia. Chwilę później, 8 marca 1998 roku, wydała swój drugi solowy album studyjny, Milena, stworzony głównie przez Andrzeja Smolika, z którym stworzyła większość utworów.

Album Milena promowały single „Zoil” (z gościnnym udziałem Kazika Staszewskiego), „Gdy rozum śpi” oraz „Milena”. „Zoil” zdobył 3. miejsce na Liście przebojów Programu Trzeciego, a „Gdy rozum śpi” zyskał popularność dzięki wykorzystaniu na ścieżce dźwiękowej do filmu Demony wojny według Goi, w reżyserii Władysława Pasikowskiego.

W 1998 roku Nosowska gościła w utworze „Wzgórze” zespołu Voo Voo, który ukazał się na albumie Oov Oov (wydanym 7 września), oraz w piosence „A nas to” Patrycji Kosiarkiewicz, nagranej na album Kim więc jestem (wydany 5 października). Oba utwory znalazły się na singlach. Artystka zyskała nominacje w kategoriach wokalistka roku oraz album roku – muzyka alternatywna (Milena) do nagród Fryderyki 1998. 4 maja 1999 roku Hey wydał album Hey, który był ostatnim nagranym z Piotrem Banachem, który opuścił zespół w lipcu 1999 roku. Wrzesień 1999 roku to czas, w którym Nosowska zdobyła nagrodę na Festiwalu Polskich Wideoklipów Yach Film za kreację aktorską w teledysku do singla „4 pory”, a także nominację w kategorii wokalistka roku do Fryderyków 1999.

2000–2009

W 2000 roku napisała trzy teksty na album Justyny Steczkowskiej Dzień i Noc, który został wydany 21 lutego. 23 lutego zaśpiewała „Wielka dama tańczy sama” podczas koncertu Tyle słońca z piosenkami Anny Jantar, który odbył się w Teatrze Żydowskim w Warszawie. Nagranie znalazło się na albumie koncertowym wydanym 13 marca 2000 roku. 16 kwietnia zaśpiewała gościnnie w utworach „Się ściemnia” oraz „Paranoja jest goła” podczas jubileuszowego koncertu zespołu Maanam w Sali Kongresowej. W 2018 nagrania te znalazły się na albumie koncertowym Maanam i goście, a „Się ściemnia” dotarł do 7. miejsca na Liście przebojów Programu Trzeciego.

15 maja 2000 roku wydała swój trzeci solowy album studyjny, Sushi, który został w całości wyprodukowany przez Andrzeja Smolika. Promowały go singli „Keskese”, „Electrified” oraz „Tfu”. 12 sierpnia 2000 roku artystka zaśpiewała podczas Start Festiwalu Jarocin, wspólnie z Robertem Brylewskim. Od 10 do 26 października 2000 odbyła trasę koncertową Sushi 2000. 30 listopada 2000 roku śpiewała podczas jubileuszowego koncertu Lady Pank z okazji 18-lecia zespołu, a w grudniu koncertowała z Pidżamą Porno z okazji 13-lecia ich działalności, a nagrania z tego wydarzenia znalazły się na albumie Koncertówka 2. Drugi szczyt, wydanym w 2003 roku.

W plebiscycie Fryderyki 2000 zdobyła nagrody w kategoriach autor roku oraz album roku – muzyka alternatywna (Sushi), a także była nominowana jako wokalistka roku. Otrzymała także nominację do Paszportów „Polityki” za rok 2000 w kategorii estrada. Wspólnie z Andrzejem Smolikiem nagrała nową wersję utworu „The Iris Sleeps Under The Snow” zespołu Ścianka, która znalazła się na wydanym 29 stycznia 2001 minialbumie …only your bus doesn’t stop here. W weszła w skład supergrupy Yugoton, która nagrała polskojęzyczne covery piosenek z krajów byłej Jugosławii. Album z ich interpretacją nosił nazwę Yugoton, a jego premiera miała miejsce 5 marca 2001; zadebiutował on na 1. miejscu listy sprzedaży OLiS, uzyskując złotą płytę.

Na albumie znalazły się trzy utwory w jej wykonaniu: „Rzadko widuję cię z dziewczętami” (z Pawłem Kukizem), „Gdy miasto śpi (snem kamiennym)” oraz „To była sobota”. Utwór „Rzadko widuję cię z dziewczętami” wydany na singlu dotarł do 1. miejsca Listy przebojów Programu Trzeciego oraz 4. notowania 30 ton – lista, lista przebojów. 2 września 2001 roku miała miejsce premiera szóstego albumu studyjnego Hey, [sic!], który był nagrany z gitarzystą Pawłem Krawczykiem, zastępującym Piotra Banacha. Artystka była nominowana w kategoriach wokalistka roku oraz autor roku do nagród Fryderyki 2001.

W latach 2002–2004 regularnie gościła na koncertach zespołu Dezerter, młodym adeptom muzyki w takich klubach jak Anglia, Holandia oraz Belgia w kwietniu 2002 roku. Została nominowana w kategoriach wokalistka roku oraz autor roku do nagród Fryderyki 2002, a razem z Mietallem Walusiem nagrała utwór „Siódemka” na potrzeby kompilacji Projekt SI 031, wydanej 24 marca 2003.

Wykonała gościnnie w singlu Renaty Przemyk „Kochana”, który wspierał jej album The Best Of wydany 14 kwietnia 2003 roku. Utwór ten zdobył 1. miejsce na Liście przebojów Programu Trzeciego. Zarejestrowała również cover utworu Andrzeja Dąbrowskiego „Zielono mi”, na potrzeby wydanego 20 października 2003 albumu Ladies, z którego dochód przeznaczono na fundację Porozumienie bez barier. Nagranie to również promowano jako singel.

3 listopada 2003 roku wystąpiła w dwóch koncertach galowych Ladies w Teatrze Polskim w Warszawie. 17 listopada 2003 roku Hey wydał album Music Music, który przez dwa pierwsze tygodnie po premierze zajmował 1. miejsce listy sprzedaży OLiS. Otrzymała nominacje w kategoriach wokalistka roku i autor roku do nagród Fryderyki 2003.

Nosowska napisała trzy teksty na debiutancki album Krzysztofa Zalewskiego (znanego jako Zalef), Pistolet, wydany 1 marca 2004, a także tekst do utworu Krzysztofa Krawczyka „Z daleka od trosk” z albumu To, co w życiu ważne, wydanego 31 maja 2004. 31 lipca 2004 roku zaśpiewała gościnnie na koncercie zespołu Dezerter na festiwalu Przystanek Woodstock, a jej występ z tego koncertu ukazał się na DVD. 9 października 2004 roku zdobyła nagrodę w kategorii kreacja aktorska za rolę w teledysku do singla „Mru-Mru”, który był wykonywany przez Hey. 4 maja 2005 roku odbyła się premiera tekstu „Prosta rzecz”, nagranego przez Artura Rojka i Krzysztofa „Grabaża” Grabowskiego dla Ekstraklasy.

Następnie napisała słowa do utworu „Gdybyś wiedział” z debiutanckiego albumu zespołu Toronto, Miasto, wydanego 27 czerwca 2005. 23 września 2005 roku Maryla Rodowicz opublikowała album Kochać, na który napisała wszystkie teksty i dla którego zaśpiewała również w dwóch utworach jako wokalistka wspierająca.

21 listopada 2005 roku ukazał się album Hey Echosystem, który został odznaczony platynową płytą. 30 stycznia 2006 roku zespół Silver Rockets wydał album Unhappy Songs, na którym Nosowska wystąpiła w dwóch utworach. 20 marca 2006 roku podczas plebiscytu Fryderyki 2005 nagrodzono ją w kategoriach wokalistka roku i autor roku.

20 maja 2006 roku miała miejsce premiera utworu „Za Janasa”, który został nagrany przez Marylę Rodowicz z okazji Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2006, do którego to tekst napisała. Wspólnie z zespołem Pogodno wykonała utwór „Piosenka dla Franka” na charytatywnym albumie Pocztówka do świętego Mikołaja 2006, wydanym 20 listopada 2006 roku. 18 grudnia 2006 roku wydała album Wojciecha Waglewskiego Jasne błękitne okna, który stanowił ścieżkę dźwiękową do filmu pod tym samym tytułem, gdzie zaśpiewała gościnnie w utworze „Piosenka kobieca”, który został wydany jako singel.

17 kwietnia 2007 roku podczas gali Fryderyki 2006 otrzymała nagrody w kategorii autor roku, a także była nominowana w kategorii wokalistka roku.

28 maja 2007 Pat Jacob wydał czwarty solowy album studyjny Nosowskiej, UniSexBlues, którego nagranie było procesem trwającym przez siedem lat. Album, który zyskał złotą płytę, zajmował pierwsze miejsce na liście OLiS przez dwa tygodnie. Promowały go single „Era retuszera”, „Nerwy i wiktoriańscy lekarze” oraz „Karatetyka”, które znalazły się w pierwszej dziesiątce Listy przebojów Programu Trzeciego. 18 sierpnia 2007 roku zagrała na Off Festivalu w Mysłowicach, jako swój pierwszy solowy koncert po siedmiu latach nieobecności. 24 września 2007 roku, za działalność artystyczną otrzymała nominację do Europejskich Nagród Muzycznych MTV 2007 w kategorii najlepszy polski wykonawca, a od 5 października do 11 listopada 2007 roku zrealizowała trasę koncertową UniSexBlues Show 2007.

15 listopada 2007 roku zespół Hey wydał album koncertowy MTV Unplugged, który spędził pięć tygodni na szczycie listy OLiS oraz znalazł nabywców na ponad 100 tysięcy egzemplarzy, co umożliwiło mu uzyskanie certyfikatu potrójnej platyny. 13 grudnia 2007 roku Zespół Reprezentacyjny opublikował album Kumple to grunt, na którym wspólnie z innymi wykonawcami wykonali utwór „Król” z singla.

Od 7 lutego do 11 marca 2008 roku odbyła trasę koncertową UniSexBlues Show 2008. 25 lutego 2008 roku zdobyła nagrodę Fenomen „Przekroju” za rok 2007. W 2008 wystąpiła na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu oraz 7 kwietnia tego samego roku zdobyła pięć nagród na gali Fryderyki 2008 w kategoriach: wokalistka roku, autor roku, album roku muzyka alternatywna (UniSexBlues), piosenka roku oraz videoklip roku, gdzie dwie ostatnie zdobyte zostały za utwór „Erę retuszera”.

Napisała słowa do utworu Maryli Rodowicz „Pół oddechu” z albumu Jest cudnie, wydanego 12 maja 2008 roku. W czerwcu 2008 roku zdobyła na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu nagrodę TVP2 za najlepsze teksty literackie w muzyce rockowej, dodatkowo była nominowana do Superjedynki w kategorii artysta roku. 30 czerwca 2008 roku Nośowska wystąpiła na Eko Union of Rock Festivalu w Węgorzewie, a następnie 18 lipca 2008 roku na festiwalu w Jarocinie.

15 września 2008 roku gościła jako specjalny wykonawca podczas festiwalu Pamiętajmy o Osieckiej, prezentując swoje interpretacje utworów tekstów Agnieszki Osieckiej. W następnych tygodniach materiał muzyczny na tę okazję został zarejestrowany, a jego produkcją zajmował się Marcin Macuk. 28 listopada 2008 roku, po zakończonej pracy nad materiałem, ukazał się nowy album noszący tytuł Osiecka. W rankingu OLiS nowe dzieło Nosowskiej zajęło 1. miejsce przez osiem tygodni. W dniu premiery album osiągnął poziom złotej płyty, a po dwóch tygodniach platyny; jego premiera miała miejsce w maju 2009 roku – podwójnej platyny, co oznacza 60 tysięcy sprzedanych egzemplarzy. Album promowały single „Kto tam u ciebie jest?” oraz „Kokaina”, a utwór „Uciekaj moje serce” dotarł do 1. miejsca na Liście przebojów Programu Trzeciego.

Od 6 marca do 23 kwietnia 2009 roku trwała trasa koncertowa promująca album Osiecka. 20 kwietnia 2009 roku zdobyła jeszcze jedną nagrodę Fryderyk w kategorii wokalistki roku oraz z albumem roku piosenki poetyckiej (Osiecka), a także była nominowana do piosenki roku („Kto tam u ciebie jest?”) oraz najlepszej oprawy graficznej (Osiecka). 5 czerwca 2009 roku miała miejsce premierowa reedycja albumu Osiecka, wzbogacona o płytę DVD, dokumentującą proces powstawania albumu, w reżyserii Grzegorza Lipca. 26 czerwca 2009 roku artystka wystąpiła w Sopocie na festiwalu TOPtrendy 2009, zajmując 5. miejsce z albumem Osiecka w koncercie Top. 4 października 2009 roku zdobyła nagrodę w kategorii kreacja aktorska na Yach Film 2009.

23 października 2009 roku Hey wydał album Miłość! Uwaga! Ratunku! Pomocy!, który osiągnął 1. miejsce listy OLiS i został podwójnie platynowy. W minionym roku Nosowska gościła w utworze „Mary & Jerry” Sidneya Polaka z albumu Cyfrowy styl życia (wydanym 27 marca), a także w dwóch utworach na płycie Kalambury zespołu Pustki (wydanym 26 października) oraz w singlu „STARtEST” T-raperów znad Wisły z albumu Ekshumacja 2 (wydanym 23 listopada).

2010–2019

W 2010 roku nagrała gościnny utwór „Caesia & Ruben” z albumu Czesława Śpiewa Pop, wydanym 12 kwietnia. 19 kwietnia na gali Fryderyki 2010 zdobyła nagrodę w kategorii autor roku, a także została nominowana jako wokalistka roku oraz, wspólnie z Pawłem Krawczykiem, w kategorii kompozytor roku. 30 maja 2011 roku Doda wydała album 7 pokus głównych z jej tekstem do utworu „Lazarium”. 23 września 2011 roku Nosowska poszerza swoją dyskografię o szósty solowy album studyjny, nazywając go 8, którego produkcją zajęli się Marcin Macuk i Marcin Bors. Ukazał się on nakładem Supersam Music, niezależnej wytwórni założonej przez jej management.

Album 8 przez trzy tygodnie po premierze zajmował 1. miejsce na liście OLiS, pokrywając się platynową płytą za sprzedaż 30 tysięcy egzemplarzy. Singlami promującymi były „Nomada”, „O lesie” oraz „Kto?”, a trasa koncertowa miała miejsce w dniach od 19 października do 19 listopada 2011 roku. 26 kwietnia 2012 zdobyła nagrody Fryderyk jako autor roku oraz za najlepszą oprawę graficzną albumu, a także była nominowana jako wokalistka roku, za piosenkę roku („Nomada”) oraz album roku – muzyka alternatywna (czyli za album 8).

8 maja 2012 zespół June wydał projekt July Stars, gdzie zaśpiewała gościnnie w utworze „Przyznaj się”. Artystka została dyrektorem artystycznym festiwalu Męskie Granie 2012. 11 maja 2012 odbyła się premiera singla „Ognia!” nagranego w duecie z Markiem Dyjakiem, który promował trasę Męskiego Grania w 2012 roku. Od 14 lipca do 1 września artystka występowała na wszystkich koncertach z trasy Męskie Granie 2012, zarówno solowo, jak i z zespołem Hey. Lato tego roku przyniosło jej występ na Open’er Festivalu w Gdyni (6 lipca), festiwalu w Jarocinie (20 lipca) i Off Festivalu w Katowicach (3 sierpnia).

4 listopada 2012 roku miała przyjemność zaśpiewać na gali z okazji 50-lecia Programu III Polskiego Radia w Teatrze Polskim w Warszawie. 6 listopada 2012 roku zespół Hey wypuścił Akta do rycerzy, do szlachty, do mieszczan, również podpisanego złotą płytą. 3 grudnia 2012 ukazał się album koncertowy Męskie Granie 2012, który zawierał siedem jej występów (w tym jeden z zespołem) oraz płytę studyjną „Ognia!”. 17 grudnia 2012 otrzymała Mateusza w kategorii muzyka rozrywkowa – wydarzenie, a 28 stycznia 2013 roku biznes Kayax ogłosił rozpoczęcie współpracy menedżersko-wydawniczej z Nosowską i Hey.

W 2013 roku Katapultacja wchodzi w rolę dyrektora artystycznego festiwalu Męskie Granie z O.S.T.R.-em. 11 czerwca 2013 roku miała premierę utworu „Jutro jest dziś”, zrealizowanego przy współpracy z O.S.T.R. Od 13 lipca do 31 sierpnia 2013 roku miała w tej trasie koncertowe występy z Męskiego Grania. Cztery z tych występów znalazły się na albumie koncertowym z tej trasy, wydanym 9 września 2013 roku. 4 września 2013 roku Nosowska wystąpiła na koncercie z cyklu Made in Polska emitowanego przez TVP2. Od 5 do 24 listopada 2013 roku miała trasę koncertową Nosowska.zip, gdzie wykonała utwory z wszystkich jej solowych albumów.

Artystka napisała teksty do dwóch utworów na debiutancki album Sary Brylewskiej Skąd przyszłaś (wydany 1 kwietnia 2014), a także do singla Justyny Steczkowskiej „Terra”, który wyszedł 20 kwietnia 2014 roku. Dodatkowo przygotowała utwór „Jesteś zwycięzcą!”, wykonywany przez piłkarzy Ekstraklasy, który wyszedł 3 czerwca 2014 roku, oraz utwór „Pół dziewczyna” dla Natalii Nykiel z albumu Lupus Electro (wydanego 23 września 2014). Stworzyła także tekst do „Elektrycznego”, singla promującego festiwal Męskie Granie 2014, który nagrali Brodka, Olaf Deriglasoff, Emade, Dawid Podsiadło oraz Andrzej Smolik jako supergrupa Męskie Granie Orkiestra 2014.

18 lipca 2014 roku wystąpiła gościnnie na festiwalu w Jarocinie, podczas koncertu Pidżamy Porno z okazji 30-lecia działalności Krzysztofa „Grabaża” Grabowskiego. Artystka zrealizowała także w coverach utworu „Come as You Are” Nirvany oraz „Auto Pilot” z albumu Rock’n’roll zespołu Tymon & The Transistors, który został wydany 17 października 2014 roku. W utworze „Wojna” z duetu Fisz Emade Tworzywo z albumu Mamut, który pojawił się 6 listadz 2014 roku, wystąpiła również jako gość. Utwór był także wydany jako singel i znalazł się na 2. miejscu listy przebojów Programu Trzeciego.

12 grudnia 2014 roku wystąpiła w utworze „Mamonę” Republiki podczas koncertu Grzegorz Ciechowski – spotkanie z legendą w Teatrze Dramatycznym w Warszawie, a nagranie ukazało się w kwietniu 2015 roku jako album koncertowy.

12 stycznia 2015 roku wydała singel „Sypnij ziarnem szczerych słów”, nagrany na potrzeby filmu Ziarno prawdy w reżyserii Borysa Lankosza. Utwór ten zdobył wyróżnienie jury oraz widowni na Konkursie Polskiej Piosenki Filmowej KamerTon. 18 kwietnia 2015 roku wystąpiła podczas festiwalu Red Bull Music Academy Weekender w Warszawie, prezentując koncert Nosowska elektronicznie. 2015 roku przyniósł jej występ na Orange Warsaw Festivalu w Warszawie oraz gościnny udział w coverze utworu Hey „Do rycerzy, do szlachty, do mieszczan”, nagranego przez Stanisławę Celińską na album Atramentowa… (wydanym 11 maja), jak również w singlu „Czemu wciąż jest czwartek” Marcina Zabrockiego z albumu 1+1=0 (wydanego 4 września).

22 kwietnia 2016 roku Hey miał premierę albumu Błysk, który uzyskał certyfikat platynowej płyty. 3 i 6 czerwca 2016 roku, Nosowska zagrała na LIII Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. 4 listopada 2016 roku ukazał się album Krzysztofa Krawczyka Duety, w którym zaśpiewała gościnnie w utworze „Bezsenni”, wydanym jako singel.

Na wydanym 23 lutego 2017 roku singlu Miuosha „Tramwaje i gwiazdy”, zwiastującym album POP, również wystąpiła gościnnie, a utwór ten uzyskał certyfikat złotej płyty. Wspólnie współtworzyła tekst do singla „Nieboskłon”, który wyszedł 1 czerwca 2017 roku nagranego przez Brodka, Tomasza Organka oraz Piotra Roguckiego w ramach supergrupy Męskie Granie Orkiestra 2017. W czerwcu 2017 miała wziąć udział w koncercie Maryli Rodowicz z okazji 50-lecia jej kariery artystycznej, jednak zrezygnowała z przyczyn związanych z próbami cenzurowania festiwalu przez Telewizję Polską.

29 lipca 2017 roku opublikowała cover utworu „King” zespołu T.Love, który był nagrany dla albumu T.Cover, wydanego w 2018 roku. W utworze „Papadamy” gościnnie wystąpiła również Pauliny Przybysz z albumu Chodź tu, promującego go jako singel. 12 października 2017 roku oficjalnie ogłosiła, że z jej inicjatywy zespół Hey zawiesza swoją działalność na czas nieokreślony, co nie oznaczało jednak, że zostanie rozwiązany. Ostatnią jej aktywnością jako grupy było wydanie kompilacji CDL 27 października 2017 roku oraz trwająca od końca listopada 2017 do 14 grudnia 2018 roku trasa koncertowa Fayrant Tour, która obejmowała największe obiekty w Polsce.

10 i 11 lutego 2018 roku wystąpiła gościnnie w utworze „Tramwaje i gwiazdy” podczas koncertów Miuosha, Smolika i Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, co udokumentowano na albumie koncertowym Miuosh / Smolik / NOSPR, wydanym 25 maja 2018 roku. 19 marca 2018 wystąpiła w Teatrze Polskim na gali 100-lecia ZAiKS-u. Odświeżając utwór Lady Pank „Minus 10 w Rio”, nagrała go na potrzeby wydanego 15 czerwca 2018 roku albumu LP1. 13 lipca 2018 roku zagrała na festiwalu w Jarocinie, a 19 lipca 2018 roku wydała nową wersję utworu „Jeśli wiesz co chcę powiedzieć…”, nagraną wspólnie z Zamilską w ramach projektu „Powroty” T-Mobile Music Beats.

25 sierpnia 2018 roku wzięła udział w projekcie specjalnym ØNA podczas festiwalu Męskie Granie w Żywcu, gdzie wspólnie z Renatą Przemyk zaśpiewała utwór „Kochaną”. 12 października 2018 roku wydała siódmy solowy album studyjny o nazwie Basta, kompletnie wyprodukowany przez Michała „Foxa” Króla. Album w 2018 roku zadebiutował na 1. miejscu listy OLiS i zyskał platynową płytę za sprzedaż 30 tysięcy egzemplarzy. Promowały go single „Ja pas!”, „Nagasaki” i „Brawa dla Państwa”, które osiągnęły odpowiednio 2., 10. oraz 10. miejsca na Liście przebojów Programu Trzeciego.

Trasa koncertowa promująca album, zatytułowana Na tłusto, odbyła się po premierze albumu, trwając od 5 października do 17 listopada 2018 roku. Aż 27 października 2018 roku, artystka wystąpiła na festiwalu Soundedit w Łodzi, gdzie otrzymała nagrodę Człowieka ze Złotym Uchem. 23 listopada 2018 roku opublikowała interpretację utworu „Coraz bliżej święta” zrealizowaną w ramach kampanii reklamowej koncernu Coca-Cola.

25 stycznia 2019 roku, w dystrybucji cyfrowej, znalazła się reedycja albumu Basta, wzbogacona premierowym singlem „Joystick” z gościnnym udziałem Miuosha oraz mówionymi komentarzami do wszystkich utworów. Od 8 stycznia do 10 marca 2019 roku trwała kolejna trasa koncertowa promująca album, Na tłusto i basta. 9 marca 2019 roku zdobyła nagrodę w kategorii album roku alternatywa (Basta) oraz była nominowana jako autor roku.

22 marca 2019 roku, wydawnictwo Magic Records wydało składankę Poeci polskiej piosenki: Jeśli wiesz co chcę powiedzieć…, która obejmowała utwory, do których napisała teksty, w wykonaniu różnych artystów (w tym jej samej oraz Hey). Album osiągnął pierwsze miejsce na liście OLiS i zyskał złotą płytę za sprzedaż 15 tysięcy egzemplarzy.

Wspólnie z Igo, Tomaszem Organkiem oraz Krzysztofem Zalewskim utworzyła supergrupę Męskie Granie Orkiestra 2019. 30 maja 2019 roku ukazało się nagranie, które stworzyli, promujące doroczną edycję festiwalu Męskie Granie, „Sobie i Wam”. Utwór dotarł do 2. miejsca w ogólnym notowaniu AirPlay – Top oraz zajął 1. miejsca Listy przebojów Programu Trzeciego i Poplisty RMF FM, zyskując platynową płytę.

Od 13 lipca do 24 sierpnia 2019 roku występowała w ramach Męskie Granie Orkiestry 2019 na wszystkich festiwalach z tej trasy.

28 czerwca 2019 roku Pat Jacob wydał album Całkiem nowy człowiek, na którym zaśpiewała w utworze „Słońca”. 2 sierpnia 2019 roku ukazał się album Janerka na basy i głosy, który zawierał jej covery utworów Lecha Janerki „LA” oraz „Wieje”. Wraz z pozostałymi wykonawcami, którzy pracowali nad wydawnictwem, otrzymała nominację w kategorii album roku muzyka poetycka do Fryderyków 2020. 15 listopada 2019 roku premierę miał koncertowy album Męskie Granie 2019, w którym znalazły się wszystkie wykonania Męskie Granie Orkiestry 2019 oraz jej występ z Łoną. Wydawnictwo osiągnęło pierwsze miejsce w OLiS i zyskało podwójną platynę za sprzedaż 60 tysięcy egzemplarzy. Album promował cover utworu Maryli Rodowicz „Sing-Sing”, wykonywany przez Igo i Krzysztofa Zalewskiego.

W grudniu 2019 roku Nosowska gościła w utworze „Mamonę”, który był wykonywany przez Republiki oraz w 2020 roku w koncercie Grzegorza Ciechowskiego. 13 grudnia 2019 roku ukazały się jej interpretacje utworów Acid Drinkers tribute album Ladies and Gentlemen on Acid, obejmujące utwór „My Soul’s Among to Lions”.

Od 2020

Nagranie z nową wersją utworu „Tramwaje i gwiazdy” Miuosha, które zostało nagrane przez 70 osób zakończyło się 21 kwietnia 2020 roku. 9 maja 2020 roku artystka w ramach akcji #hot16challenge pokazała swój nowy utwór. 8 sierpnia 2020 roku wystąpiła podczas festiwalu Męskie Granie 2020, gdzie gościł Z nią Mata. Jej talent również uwidoczniał się w utworze „Zadymka”, wydanym 23 października 2020 roku na albumie Anawa 2020, który jest interpretacją krążka Marek Grechuta & Anawa z 1970 roku.

24 stycznia 2021 roku Miuosh zrealizował singel „Klucze” z soldatami Solistką, natomiast 9 lutego 2021 zaśpiewała wutwore „Arahja” z zespołem Kultu. W 2021 roku miała wystąpienia z zespołem Muchy na koncercie „Psy miłości”, który został wydany jako singel. 17 lipca 2021 roku zespół Hey miał swoje pierwsze wydarzenie po zawieszeniu działalności, które miało miejsce na festiwalu Jarocin oraz w Top of the Top Sopot Festivalu 2021.

Za pośrednictwem Joanny Prykowskiej oraz Pawła Krawczyka zainicjowała utworzenie zespołu Anieli, aczkolwiek krótko po rozpoczęciu prac nad wspólnym materiałem zrezygnowała z uczestnictwa w nim. Wspierała ich gościnnie w debiutanckim singlu „Jaśniejąca”, wydanym 21 stycznia 2022 roku. 7 lutego 2022 roku ukazał się singel „Wystarczy”, powstały w ramach Mapa Zero Waste ING Banku Śląskiego. 18 sierpnia 2022 roku artystka wystąpiła podczas Top of the Top Sopot Festivalu 2022. 7 października 2022 odtworzyła cover utworu „Boso” zespołu Zakopower, który znalazł się na albumie Kayax XX Rework, celebrującym 20-lecie wytwórni Kayax. W roku 2022 wystąpiła jako gość w utworach: „Nie ma nas” Tomasza Makowieckiego (wydanym 14 września jako singel), „Awejniak” Dawida Podsiadły z albumu Lata dwudzieste (wydanego 21 października) oraz „Wielkie oczy” Zakopower z albumu Widzialne / Niewidzialne (wydanego 9 grudnia).

19 maja 2023 roku wydała ósmy solowy album studyjny Degrengolada, który był w całości wyprodukowany przez Michała „Foxa” Króla. Album dotarł do 3. miejsc list OLiS oraz OLiS – albumy fizycznie i był nominowany do Fryderyka 2024 w kategorii album roku indie pop. Promowały go single „Larum”, „Majak” (z gościnnym udziałem Natalii Szroeder), „Przytomna”, „Runo” oraz „Piękna degrengolada”. Latem 2023 roku artystka wystąpiła na festiwalu w Jarocinie (15 lipca), na Top of the Top Sopot Festivalu 2023 (23 sierpnia) oraz na Męskim Graniu w 2023 roku, gdzie wystąpiła w 18 miastach, prezentując specjalnie przygotowany koncert w duecie z Błażejem Królem.

4 października 2023 roku wydała singel „Neodym”, nagrany z gościnnym udziałem Błażeja Króla. Artyści z Heya zorganizowali koncerty w Spodku w Katowicach, aby uczcić 30-lecie twórczości w dniach 14 i 15 października 2023 roku. Trasa koncertowa nosząca tytuł „Widzimy się wieczorem” rozpoczęła się 1 listopada 2023 roku i potrwa do 5 maja 2024 roku. Artyści wspierali projekt sześciu multimedialnych spektakli Beksiński.Live, którek odbywają się pula artystycznych wizji w dniach od 6 listopada 2023 do 26 listopada 2024 roku. 10 czerwca 2024 wydano singel „Tylko to co chcę”, przygotowany w ramach promocji jednego z serwisów strumieniowych Max.

20 sierpnia 2024 roku Nosowska wystąpiła wspólnie z Błażejem Królem podczas Top of the Top Sopot Festivalu 2024, a 24 sierpnia tegoż roku na festiwalu Męskie Granie 2024 w Warszawie. 20 września 2024 miała miejsce premierowa wersja albumu, która jest efektem pracy nad relacją oraz współpracy noszącego tytuł Kasia i Błażej. Album zadebiutował na 2. miejscu na listach OLiS oraz OLiS – albumy fizycznie. Utwory promujące No i przykleiliśmy je do radia III Polskiego Radia oraz Radia 357. 26 września 2024 roku do internetowej sprzedaży trafiła nowa wersja utworu Hey „Moja i twoja nadzieja”, która jest dedykowana ofiarom powodzi, zaśpiewali ją polscy muzycy.

Od 3 listopada 2024 do 19 grudnia 2024 trwać będzie trasa koncertowa promująca projekt Kasia i Błażej, Jenin-Piaseczno, natomiast 13 grudnia 2024 roku telewizja publiczna TVP2 wyemituje koncert, który artystka zagrała z Królem w ramach cyklu Muzyka na dobry wieczór.

Od 15 września do 29 października 2025 roku zaplanowana jest wspólna trasa koncertowa Piotra Roguckiego, Światło i MRock, która obejmie największe sale widowiskowe i sportowe w Polsce. Podczas występów o aranżacjach wykonywanych utworów decydować będzie publiczność przy użyciu dedykowanej aplikacji.

Działalność pozamuzyczna

Literatura

Katarzyna Nosowska to artystka, która w ramach swojej działalności literackiej publikowała różnorodne felietony w wielu czasopismach. Jej teksty można było znaleźć w takich tytułach jak „Filipinka” w latach 1998–2002, a także w „Muzie” z 2003 roku. Dodatkowo, publikowała w „Sukcesie” (2005–2006), „Zwierciadle” (2007–2008, 2016–2017) oraz „Gazecie Magnetofonowej” (2016).

Już w 2000 roku zasugerowała zamiar wydania tomiku poezji, jednak plan ten nie został zrealizowany. Z kolei w latach 2000-2003, Nosowska informowała media o pracy nad powieścią, niczym bliżej tej sprawy nie ujawniając. W 2005 roku przyznała, że zrezygnowała z jej publikacji.

23 maja 2018 roku wydała książkę pod tytułem A ja żem jej powiedziała…, która miała charakter zbioru 50 felietonów. Koncepcja powstała na fali popularności filmów publikowanych przez nią na Instagramie. Książka ta zdobyła ogromną popularność, będąc najlepiej sprzedającą się pozycją 2018 roku w sieci Empik, gdzie zajęła czołowe miejsce spośród wszystkich wydawnictw, w tym albumów muzycznych i płyt. Zyskała również tytuł Bestsellera Empiku 2018 w kategorii literatura polska. Co więcej, nagranie audio jej książki cieszyło się dużym zainteresowaniem, osiągając tytuł trzeciego najczęściej słuchanego audiobooka w serwisie Storytel w 2018, a w szczególności jako pierwszy audiobook w kategorii literatury faktu.

Nosowska stworzyła również scenariusz do odcinka serialu telewizyjnego Canal+, Pisarze. Serial na krótko, który zadebiutował 15 czerwca 2019 roku. Dwa lata później, w dniu 16 września 2020, ukazała się jej druga książka, Powrót z Bambuko, także będąca kompilacją felietonów, za którą zdobyła Bestsellera Empiku 2020 w kategorii literatura piękna. 20 października 2023 roku nastąpiła premiera jej trzeciego dzieła, Nie mylić z miłością, które również zostało uhonorowane tytułem Bestsellera Empiku 2023 w kategorii literatura piękna.

Aktorstwo

W obszarze aktorstwa, Katarzyna współpracowała z warszawskim Teatrem Montownia w 2000 roku nad spektaklem Tesmoforie, który ostatecznie nie doczekał się realizacji. Zadebiutowała jako aktorka w gościnnej roli w serialu Niania, emitowanym przez TVN, pod koniec marca 2009 roku.

W 2014 roku wcieliła się w Eurydykę w spektaklu Cienie. Eurydyka mówi, zrealizowanym przez Maję Kleczewską, który powstał w kooperacji z Teatrem Polskim w Bydgoszczy, Teatrem Imka w Warszawie oraz Teatrem Muzycznym „Capitol” we Wrocławiu. W spektaklu wykonała cztery utwory, w tym „[sic!]” zespołu Hey oraz trzy specjalnie przygotowane przez Pawła Krawczyka do jej tekstów. Premiera miała miejsce 20 marca 2014 roku, a spektakl wystawiano nie tylko we Wrocławiu, ale także w Bydgoszczy oraz Warszawie w kolejnych miesiącach.

W filmie Pitbull. Ostatni pies w reżyserii Władysława Pasikowskiego, którego premiera odbyła się 13 marca 2018, zagrała epizodyczną rolę kobiety na posterunku. Gościnne wystąpienia miała również w serialu Druga szansa, emitowanym przez TVN w kwietniu 2018 roku. W 2020 roku pojawiła się w dwóch filmach: jako pani Kaloria w Maryjce Darii Woszek oraz jako matka Kuby w Bogu internetów Joanny Satanowskiej.

Pozostałe

Katarzyna Nosowska jest aktywną członkinią Akademii Fonograficznej, współorganizującej przyznawanie nagród Fryderyk. W latach 90. była również jurorką w programie talent show Mini Playback Show emitowanym przez TVN. W 2013 roku pełniła funkcję doradcy sędziego Kuby Wojewódzkiego w programie X Factor, do którego wcześniej odmówiła zaproszenia do jury. W 2014 roku wystąpiła jako gościnny juror w programie TVP2 Superstarcie, a od tego samego roku jest dyrektorem artystycznym oraz przewodniczącą jury Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie.

Od września 2009 do marca 2010 oraz od września 2011 do grudnia 2013 prowadziła razem z Pawłem Krawczykiem audycję radiową Tranzytem do niebytu na antenie Roxy FM. W 2014 roku była narratorką audiobooka Filipinki, to my!, wyprodukowanego przez Radio Szczecin, który emitowano od 17 lutego 2014.

Od lipca 2017 roku aktywnie dzieli się satyrycznymi treściami w serwisie Instagram, a jej działalność na tym portalu przyniosła jej nominację do Bestsellerów Empiku 2018 w kategorii wydarzenie roku. W dniach od 26 października do 3 grudnia 2019 odbyła cykl spektakli Zmalowane wrota, łączących teatr z elementami stand-upu.

W czerwcu 2020 roku prowadziła cykl internetowych transmisji na żywo pod nazwą Studio Ż, w ramach festiwalu Męskie Granie, w którym przeprowadzała wywiady z różnymi artystami. Od 21 kwietnia 2024 roku wspólnie z synem Mikołajem Krajewskim prowadzi podcast Bliskoznaczni. Dodatkowo wystąpiła w kampaniach reklamowych takich marek jak: Coca-Cola (2018), ING Banku Śląskiego (2019, 2021, 2022), Alpro (2022–2023), Pracuj.pl (2023), Zalando (2024) oraz Max (2024).

Życie prywatne

Katarzyna Nosowska, znana polska artystka, ma bogatą historię osobistych relacji, które miały wpływ na jej życie oraz karierę. W czasach nauki w technikum była w związku z Misiatym, wokalistą popularnego zespołu Szklane Pomarańcze, w którym sama również występowała. W latach 90. jej serce biło dla kilku muzyków, w tym wokalisty Dum Dum, Grzegorza Porowskiego oraz Andrzeja Kraińskiego, znanego z zespołu Kobranocka, a także perkusisty Adama Krajewskiego.

Jednym z ważniejszych aspektów jej życia prywatnego jest syn, Mikołaj, który przyszedł na świat 22 maja 1996 roku. Mikołaj, znany jako Miki, gościnnie wystąpił w kilku utworach swojej matki i regularnie towarzyszy jej na koncertach, co jest przykładem silnej więzi między nimi.

W roku 2000 Nosowska była zaręczona z aktorem Redbadem Klynstrą, jednak ten związek nie przetrwał próby czasu. Od 2001 roku jest w związku z Pawłem Krawczykiem, gitarzystą znanej grupy Hey. Ich miłość zaowocowała ślubem, który odbył się w listopadzie 2018 roku w Las Vegas.

Charakterystyka muzyczna i inspiracje

Stylistyka i gatunki muzyczne

Marta Waszkiewicz w artykule dla „Zwierciadła” zauważyła, że Katarzyna Nosowska „bezkompromisowo bawi się różnymi gatunkami i testuje nowe rozwiązania, śmiało żonglując rockiem, elektroniką, punkiem, poezją śpiewaną, szeroko pojętą alternatywą oraz precyzyjnie natchnionym popem”. Jej pierwsze solowe projekty koncentrowały się głównie na muzyce elektronicznej. Jak podkreśla redakcja newonce.radio, „Podczas gdy z Heyem trzymała się ambitnego, gitarowego popu, solowo zaczęła eksperymentować z muzyką elektroniczną, w której prywatnie się zasłuchiwała”. To dało początek trzem doskonałym albumom, w których fascynacja trip hopem w połączeniu z wpływami IDM-u stworzyły unikalne brzmienia.

Pierwszym z nich był puk.puk (1996), inspirowany głównie trip hopem. Jacek Marczuk na portalu Porcys zaznaczył, że „Nikt w naszym kraju w latach 90. tak nie grał”. Kolejny album, Milena (1998), wyróżniał się elementami trip hopu oraz drum and bassu. Kamil Babacz z „Głosu Wielkopolski” zauważył, że trzeci album, Sushi (2000), łączył acid house, trance, electro, avant-pop, trip hop, italo disco i techno. Bartek Chaciński z „Machiny” porównał go do brzmienia The Chemical Brothers i The Orb. Warto podkreślić, że album był znacząco zdominowany przez podkłady elektroniczne i zawierał minimalną ilość tekstów, co Nosowska określiła jako celowy zabieg artystyczny.

Na kolejnym solowym wydawnictwie, UniSexBlues (2007), zgodnie z opinią Karola Ludwikowskiego z portalu Spider’s Web, „Nosowska odeszła od formuły stricte elektronicznej, a zaczęła uprawiać szeroko rozumianą muzykę alternatywną”. Marceli Frączek z Screenagers.pl zauważył w nim połączenie rock and rolla, R&B, electro, techno oraz bluesa. Album Osiecka (2008), nagrany z grupą dziewięciu muzyków, stał się ogromnie bogaty brzmieniowo i różnorodny według Bartka Kota z portalu Onet.pl. Krytycy dostrzegli w nim elementy jazzu i rocka. Na albumie 8 (2011), który opisywano jako minimalistyczny, dominowały dźwięki perkusji i fortepianu, a także zastosowano sekcję dętą oraz instrumenty smyczkowe, wzbogacające muzykę o inspiracje filmowe, a także twórczość takich artystów jak David Bowie, Radiohead, Steve Reich i TV on the Radio.

Później, na albumie Baście (2018), powróciła do elektroniki, wplatając w nią elementy electropopu, hip-hopu, ambientu oraz muzyki tanecznej. Artur Rawicz z Codziennej Gazety Muzycznej zauważył „surowość i minimalizm muzyki”. Rafał Samborski z portalu Interia dodał, że „w większości numerów otrzymujemy tło, czy to w formie padów, czy prostego motywu syntetycznego, bas oraz bębny, a to wszystko najczęściej przełamywane jest w refrenie jakimś dodatkowym, bardziej melodyjnym motywem”. Grzegorz Dusza z czasopisma „Audio” wyraził swoją opinię na temat „flirtu Nosowskiej z klubowymi rytmami”, podkreślając, że jej utwory są oparte na minimalistycznych podkładach. Na najnowszym albumie, Degrengolada (2023), dominują elementy „elektronicznego popu, osadzonego w jakimś rockowym dogmacie”, według Marcina Flinta z Codziennej Gazety Muzycznej, oraz „ambienty i posttriphopowe bohomazy” w komentarzu Jarosława Szubrychta z „Gazety Wyborczej”. Paweł Waliński z Interii zauważył charakterystyczne elementy electropopu, synthwave’u, indie rocka i dance-punka.

Teksty

Od ładnych paru lat wysyłam dość czytelny komunikat, że w tych tekstach płeć jest mniej ważna niż uniwersalna, dotycząca w tym samym stopniu kobiet, co i mężczyzn, kondycja ludzka. W tym mieści się również cielesność. Choć oczywiście piszę z perspektywy kobiecej. Jasne, zdarzały mi się teksty, w których wyraźniej manifestowały się motywy kobiecej seksualności, zdaję sobie sprawę, że dziś, kiedy kobiety wychodzą na ulicę i protestują, te teksty mogłyby być odczytane doraźnie i społecznie, podczas gdy ja jestem o wiele bardziej „ezoteryczna” niż „polityczna”.
Katarzyna Nosowska

Bartek Chaciński, dziennikarz muzyczny, podkreślił, że „to (…) osoba, którą stać jako autorkę tekstów na bardzo wiele. Jest ironistką, niezmordowaną poszukiwaczką wewnętrznych rymów, badaczką dźwięczności polszczyzny”. Natomiast kulturoznawca Mirosław Pęczak określił, że w centrum skupienia jej tekstów znajduje się „ekspresja wrażliwości artystycznej” oraz „autonomia intelektualno-wrażliwościowa”, a ich tematyka wykracza poza kobiecą perspektywę, przyjmując raczej uniwersalny punkt widzenia, „wypowiada się jak facet”. Zwrócił również uwagę, że w przeciągu lat konsekwentnie pisała w swój niezwykły sposób, odróżniając się tym od głównego nurtu kobiecych tekstów, które często charakteryzuje „przesadna emfaza, udawany dramatyzm, a częściej jeszcze melodramatyczność rodem z Trędowatej”.

Inspiracje

Wiele ze swych muzycznych inspiracji Nosowska przypisuje artystom takim jak Nirvana, Soundgarden, Björk, Tricky, Portishead, The Notwist, Mogwai, Lali Punie, Arab Strap, Missy Elliott, Frank Zappa, Blondie, Lech Janerkę oraz Marcina Świetlickiego. Przyznała również, że maniery wokalne Kurta Cobaina, Chrisa Cornella i Eddiego Veddera były dla niej wzorem w śpiewaniu na pierwszych albumach Hey. W obszarze tekstów, jej inspiracją jest Agnieszka Osiecka, której twórczość określiła jako swój ideał, imitując jej styl podczas pisania słów na album Maryli Rodowicz Kochać (2005).

Sukcesy i osiągnięcia

Katarzyna Nosowska to artystka, której osiągnięcia na polskim rynku muzycznym są niezwykle imponujące. Zyskała ona uznanie nie tylko wśród słuchaczy, ale także w środowisku branżowym, o czym świadczy szereg zdobytych nagród oraz certyfikatów.

Jej nagrania, za które odpowiedzialny jest Związek Producentów Audio-Video, obejmują szereg certyfikacji, w tym poczwórnie platynową płytę, a także platynowe i złote wydania. To przekłada się na fenomenalne wyniki sprzedaży – przynajmniej 1,79 miliona sprzedanych albumów w Polsce. Ciekawostką jest fakt, że aż dziesięć jej albumów osiągnęło pierwsze miejsce w cotygodniowym notowaniu OLiS od roku 2000, co dowodzi jej niezwykłej popularności w kraju.

Niezwykle wartościowe są również jej osiągnięcia na Listach Przebojów; 26 jej utworów dotarło do czołówki Listy Przebojów Programu Trzeciego, a 21 na Szczecińskiej Liście Przebojów. Jak się okazuje, jej twórczość została doceniona przez krytyków, co owocuje wieloma statuetkami.

Katarzyna Nosowska jest laureatką 34 Fryderyków, co czyni ją rekordzistką w historii tych nagród. Zdobyła 16 z nich z zespołem Hey, triumfując trzykrotnie jako Wokalistka Roku (2006, 2008, 2009) oraz siedmiokrotnie jako Autor Roku (1997, 2001, 2006, 2007, 2008, 2010, 2012). Oprócz tego, posiada również tytuły Paszportów „Polityki”, Mateusza, Fenomenu „Przekroju” oraz nagród z Festiwalu Polskich Wideoklipów Yach Film, co pokazuje jej wszechstronność i talent.

Jej obecność na międzynarodowej scenie muzycznej jest również zauważalna – pięciokrotnie była nominowana do Europejskiej Nagrody Muzycznej MTV jako najlepszy polski wykonawca. Udało jej się także zakwalifikować do koncertu Top na festiwalu TOPtrendy, zarówno w składzie zespołu Hey, jak i jako solistka.

W 2011 roku została uhonorowana Doroczną Nagrodą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a w 2022 roku zdobyła Paszport „Polityki” w kategorii Kreator Kultury. Jej wkład w kulturę muzyczną został również doceniony honorowymi nagrodami na festiwalu Sopot (1994), TOPtrendy (2013) oraz Polsat SuperHit Festiwalu (2015).

Dużym wyróżnieniem była również nagroda Honorowego Mieszkańca Miasta Szczecina, którą otrzymała w 1994 roku, oraz tytuł Ambasadora Szczecina w 2001. W 2013 r. została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi przez prezydenta Bronisława Komorowskiego, co potwierdza jej znaczenie nie tylko jako artystki, ale również jako ważnej postaci w polskiej kulturze.

Dziedzictwo

Muzyka

Katarzyna Nosowska uważana jest za jedną z najważniejszych postaci polskiej muzyki rozrywkowej oraz za jednego z czołowych przedstawicieli polskiego rocka. W 2010 roku zdobyła pierwsze miejsce w rankingu czasopisma „Machina”, które wyłoniło 50 najlepszych polskich wokalistek. Redaktorzy pisma zauważyli, że „artystycznie matkuje co najmniej kilkudziesięciu polskim wokalistkom oraz niezliczonemu zastępowi tekściarzy obojga płci”. Dziennikarz muzyczny Grzegorz Brzozowicz podkreślił, że po dekadzie kariery stała się najważniejszą postacią polskiej sceny rockowej, jej znaczenie porównując do Boba Dylana czy Neila Younga w Stanach Zjednoczonych.

Paweł Piotrowicz opisał ją jako „artystkę absolutnie wyjątkową, jedyną w swoim rodzaju”, zaznaczając, że „osiągnęła w tym kraju sukces dostępny nielicznym”. Marta Waszkiewicz z „Zwierciadła” zaznaczyła, że „w polskiej kulturze oraz zbiorowej wyobraźni Katarzyna Nosowska to postać wyjątkowa, która nigdy nikogo nie udaje”. W 2022 roku Janusz Fogler, prezes ZAiKS, podkreślił, że jest ona jedną z najbardziej spełnionych obietnic w polskiej kulturze ostatnich trzech dekad.

Wraz z zespołem Hey, Nosowska stała się jednym z najważniejszych przedstawicieli polskiej muzyki lat 90. Brzozowicz zauważył, że w średniej połowie lat 90. była najpopularniejszą polską wokalistką, a jej sukces przyczynił się do spopularyzowania rocka wśród kobiet. Jak zaznaczył: „To głównie dzięki Nosowskiej dziesiątki tysięcy dzieciaków w całej Polsce natychmiast utożsamiły się z Heyem. Ona była koleżanką z sąsiedztwa. Nie wdzięcząc się do słuchacza, śpiewała o bólu młodzieńczego istnienia”.

Piotrowicz dodał, że „każda dziewczyna chciała być jak niepozorna i śpiewająca egzystencjalne teksty Katarzyna Nosowska”, a Przemysław Dziubłowski z „Ozon” podkreślił, iż jej sukces „zapoczątkował wielką falę kobiecego rocka”, która wprowadziła na scenę takie artystki jak Edyta Bartosiewicz, Kasia Kowalska, Kayah oraz zespół O.N.A. z Agnieszką Chylińską.

Dziennikarka Karolina Korwin Piotrowska podkreśliła, że „jej teksty były kronikarskim zapisem tego, jak myślały dziewczyny, które dorastały razem z nią”. Utwór „Moja i twoja nadzieja” (1993), napisany przez Nosowską i wykonywany przez Hey, znalazł się na listach najważniejszych polskich przebojów.

Teksty piosenek

Zaczynała od rzeczy okropnych, ale już trzecia płyta [?] okazała się czystą poezją. To było dla mnie przełomowe doświadczenie, bo wywracało myślenie o tekście piosenki: okrutna prawda egzystencjalna, rzeczy odrażające zmysłowo i brutalnie odważny przekaz. Oczywiście Kora pierwsza przesunęła granice, jeśli chodzi o kobiecą ekspresję, ale to jednak Nosowska dokonała rewolucji. (…) to było dzikie, a przez to zupełnie nieseksowne. Zerwała z założeniem, że kobieta ma w piosence czarować i uwodzić.

Dorota Masłowska zwróciła uwagę na jej osiągnięcia, podkreślając, że reporter Jacek Antczak nazwał ją najlepszą polską autorką tekstów. Robert Majewski z „Gazety Wyborczej” zaliczył ją do „ekstraklasy tekściarzy”.

Dziennikarz portalu Gazeta.pl wyraził nadzieję na jej nominację do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury, w nawiązaniu do Boba Dylana, który został laureatem w 2016 roku. Pisarka i felietonistka Dorota Masłowska zauważyła, że istnieją nieudane generatory piosenek, które próbują naśladować styl Nosowskiej. Kulturoznawca Mirosław Pęczak ocenił, że wspólnie z innymi polskimi autorkami tekstów z lat 90. przełamała „specyficzny stereotyp autorskiego tekstu kobiecego, którego bohaterka dokładnie odwzorowywała cechy przypisywane jej przez tradycyjny męski punkt widzenia”.

Pisarka Olga Drenda podkreśliła, że przywiązanie Nosowskiej do tekstów oraz umiejętność gry słowem miały wpływ na twórczość innych artystek, takich jak Brodka czy Mela Koteluk. Często porównywano ją do poetki i autorki tekstów Agnieszki Osieckiej, a Antczak określił ją jako „rockową Osiecką”. Bartek Chaciński z „Polityki” twierdził, że Nosowską i Osiecką „można w tej chwili stawiać na tej samej półce, jeśli chodzi o ciężar gatunkowy piosenkowej poezji”.

W 2008 roku, nakładem Wydawnictwa MG, ukazała się publikacja „Piosenka musi posiadać tekst: wokół twórczości Katarzyny Nosowskiej”, przygotowana pod kierownictwem literaturoznawczyni Izoldy Kiec. W tej pracy badacze akademiccy podejmują się analizy wybranych tekstów jej piosenek. W 2019 roku, wytwórnia Magic Records, wydała album z utworami, do których napisała teksty, w ramach cyklu „Poeci polskiej piosenki”.

Wpływ na innych artystów

Nosowska była źródłem inspiracji dla wielu artystów, w tym Kory, Krzysztofa Zalewskiego, Darii Zawiałow, Natalii Nykiel, Bovskiej oraz Gienka Loski. Natalia Przybysz wyraziła opinię, że jest ona jej ulubioną autorką tekstów w Polsce. Taco Hemingway w piosence „BXL” z minialbumu Wosk (2016) rapował: „Nie chcę być nowym Tupakiem, chcę być nową Nosowską”.

Dorobek artystyczny

Muzyka

W tej sekcji możemy zapoznać się z
pomocnymi linkami do artykułów dotyczących dyskografii oraz listy utworów Katarzyny Nosowskiej.

Książki

• A ja żem jej powiedziała… (2018),
• Powrót z Bambuko (2020),
• Nie mylić z miłością (2023).

Filmografia

Rok	Tytuł	Rola	Dodatkowe informacje	Źródło
2009	Niania	Dorota	serial telewizyjny; odcinek „Spotkanie klasowe”	_
2018	Pitbull. Ostatni pies	kobieta na posterunku	film	_
	Druga szansa	ona sama	serial telewizyjny; odcinki „Zamęt” oraz „Muszę zacząć od nowa”	_
2019	Pisarze. Serial na krótko	—	serial telewizyjny; scenariusz odcinka 3	_
2020	Maryjki	pani Kaloria	film	_
	Bóg internetów	matka Kuby	film	_
2024	Kleks i wynalazek Filipa Golarza	_	film	_

Spektakle

• Cienie. Eurydyka mówi jako Eurydyka (2014),
• Zmalowane wrota (2019),
• Beksiński.Live (2023–2024).

Trasy koncertowe

• puk.puk (1996),
• Sushi 2000 (2000),
• UniSexBlues Show (2007–2008),
• Osiecka (2009),
• 8 (2011),
• Nosowska.zip (2013),
• Na tłusto (2018),
• Na tłusto i basta (2019),
• Widzimy się wieczorem (2023–2024),
• Jenin-Piaseczno (2024–2025, z Błażejem Królem),
• Światło i MRock (2025, z Piotrem Roguckim).

---

Oceń: Katarzyna Nosowska

---