Małgorzata Turewicz Lafranchi

---

Życiorys

Małgorzata Turewicz Lafranchi od 1994 roku zamieszkuje oraz pracuje w pięknej Bellinzonie, położonej w Ticino, Szwajcaria. Jej edukacja artystyczna rozpoczęła się w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie w latach 1980–1985 uczyła się w pracowniach Andrzeja Dłużniewskiego oraz Henryka Wiśniewskiego. W 1985 roku uzyskała dyplom z wyróżnieniem za pracę zatytułowaną „Święto”, w której badała zarówno estetyczne, jak i filozoficzne aspekty ceremonii oraz świąt.

Po zakończeniu studiów w Warszawie, artystka kontynuowała naukę w „Goetheanum” w Dornach, Szwajcaria, w 1985–1986. Jej debiut artystyczny miał miejsce w 1988 roku podczas wystawy „Żywność na święto”, zorganizowanej przez Andrzeja Bonarskiego, a tekst do katalogu napisał Stanisław Cichowicz. To wydarzenie uznawane jest za przełomowe w polskiej sztuce.

W 1990 roku miała miejsce wystawa jej pierwszych rzeźb w Galerii Dziekanka w Warszawie, a aktualnie dzieła te znajdują się w renomowanej kolekcji Pinakothek der Moderne w Monachium. W latach 90. brała udział w licznych programach stypendialnych zarówno w Polsce, jak i za granicą, zdobywając nagrody, takie jak wspomniana nagroda w duecie z Markiem Kijewskim w konkursie Konstrukcji w Procesie w Łodzi (1990). Otrzymała także stypendium MKiS w Hiszpanii (1991) oraz rezydencje artystyczne, m.in. w Sammlung Lenz Schönberg w Austrii (1993) oraz studio Rosemarie Trockel w Kolonii (1993).

W 1993 roku spędziła czas w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku oraz w rezydencji Artest w Szwajcarii. Między 2002 a 2004 rokiem aktywnie uczestniczyła w krytykach semestralnych w pracowni Petera Zumthora w Accademia di Architettura w Mendrisio, Szwajcaria. W latach 2009–2011 pracowała nad projektem zatytułowanym „Seduction as Art”, który pierwotnie miał być tematem jej doktoratu pod opieką Waltera Kuglera w Social Sculpture Unit na Brooks University w Oxfordzie, lecz ostatecznie zrealizowany został w postaci wystawy „The Shell Collector”.

W twórczości Małgorzaty Turewicz Lafranchi można dostrzec częste posługiwanie się ironią oraz żartem, co poprzez zastosowanie teorii naukowych oraz filozoficznych nadaje nową interpretację jej prac. Wyróżnia je niekonwencjonalne wykorzystanie materiałów przemysłowych oraz minimalistyczny styl, który opiera się na redukcji. W 1994 roku artystka poślubiła Fiorenzo Lafranchi, szwajcarskiego wydawcę oraz edukatora, a w 1995 roku powitali na świecie swojego syna Olek Mario Dada.

Wystawy

Prace Małgorzaty Turewicz Lafranchi zyskały uznanie na licznych wystawach, zarówno indywidualnych, jak i zbiorowych, nie tylko w Polsce, ale również na arenie międzynarodowej. Jej dzieła można było podziwiać m.in. w Muzeum Narodowym w Szczecinie w 1990 roku oraz na poszczególnych prezentacjach w Fakultetach Sztuk Pięknych w Madrycie w 1991 roku.

Dalsze ekspozycje miały miejsce w Galerii Narodowej Zachęta, gdzie artystka prezentowała swoje prace w latach 1992, 1998 oraz 2015. Jej twórczość była także pokazywana w Muzeum Sztuki w Turku w Finlandii w 1992 oraz w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w tym samym roku.

W kolejnych latach jej prace gościły w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku (1992, 1995, 1999) oraz w NGBK w Berlinie w 1996. Artystka wystawiała również w Museo Cantonale d‘Arte w Lugano w latach 2002, 2003 oraz 2007, a także w Trinitatiskirche w Kolonii w 2005 roku.

W 2005 roku miała okazję zaprezentować swoje prace w Hangar Bicocca w Mediolanie, a następnie w Pinacoteca Casa Rusca w Locarno w 2008 oraz w Museo d‘Arte w Lugano w 2011 roku. Kolejne ekspozycje miały miejsce w Muzeum w Wilanowie w 2012 roku oraz w Art Stations w Poznaniu w 2016. W ostatnich latach jej prace można było zobaczyć w MCSW Elektrownia w Radomiu (2017, 2018) oraz w Galerii Salon Akademii ASP w Warszawie w 2017 roku.

Międzynarodowe wydarzenia artystyczne również były częścią jej kariery. Takie jak udział w Vasarely Muzeum w Budapeszcie (2017, 2018) oraz prezentacje w galeriach BWA Szczecin, BWA Białystok i BWA Lublin (1990, 1992, 1993). W Galerii Dziekanka w Warszawie jej prace można było podziwiać w latach 1989 oraz 1990, jak również w Galerii Zderzak w Krakowie (1993, 2002, 2018).

Artystka brała także udział w AVE Videofestival w Arnhem w Holandii (1991) oraz w projektach „Art for the World” w Delhi (2004, 2005). Uczestniczyła w wydarzeniach Bex & Arts w Bex (2005) oraz plenerach Artystów Posługujących się Językiem Geometrii, które były organizowane przez dr Bożenę Kowalską w Radziejowicach w latach 2016, 2017 i 2018, a także w Rassegna di arte pubblica w Morcote (2016, 2018).

Kolekcje

Twórczość Małgorzaty Turewicz Lafranchi jest obecna w wielu renomowanych kolekcjach sztuki współczesnej zarówno w Polsce, jak i za granicą. Wśród najbardziej znaczących miejsc, które gromadzą jej prace, można wymienić:

• Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa,
• Galeria Narodowa Zachęta, Warszawa,
• Kolekcja Bonarskich, Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej “Elektrownia”, Radom,
• Museo Cantonale d‘Arte, Lugano,
• Museo Villa dei Cedri, Bellinzona,
• Muzeum Narodowe, Szczecin,
• Muzeum Akademii Sztuk Pięknych, Warszawa,
• Pinakothek der Moderne, Staatsgalerie Moderner Kunst, München,
• oraz w licznych kolekcjach prywatnych.

---

Oceń: Małgorzata Turewicz Lafranchi

---