Olga Adamska

---

Życiorys

Dzieciństwo i edukacja

Olga Adamska spędziła swoje dzieciństwo w malowniczej dzielnicy Pogodno, gdzie już od najmłodszych lat przejawiała zainteresowanie teatrem. Już jako dziecko uczęszczała do szkoły podstawowej przy ul. Siemiradzkiego, uczestnicząc w zajęciach o profilu teatralnym, które prowadzone były w Pałacu Młodzieży w Szczecinie. Brała udział w wielu lokalnych oraz ogólnopolskich konkursach recytatorskich, a także występowała na akademiach, co pozwoliło jej rozwijać swoje umiejętności artystyczne.

Swoje zainteresowanie sztuką kontynuowała w II Liceum Ogólnokształcącym im. Mieszka I, gdzie dodatkowo zafascynowała się poezją śpiewaną. Po zakończeniu nauki w szkole średniej zadebiutowała na scenie Piwnicy przy Krypcie, występując podczas wieczoru kabaretowego „Po sezonie po raz piąty” w roku 1993. Wkrótce po tym, postanowiła wyjechać do Krakowa z zamiarem studiowania w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego. Równocześnie złożyła dokumenty na Uniwersytet Jagielloński na Wydziale Filozofii, jednak na studia aktorskie przyjęto ją dopiero za drugim razem. Na tej renomowanej uczelni studiowała pod okiem takich wybitnych pedagogów jak prof. Izabela Olszewska, Anna Polony oraz Jerzy Trela. Z zakresu reżyserii kształciła się pod kierunkiem Mikołaja Grabowskiego, a dyplom uzyskała z rąk Jana Peszka oraz Mikołaja Grabowskiego.

Kariera

Olga zadebiutowała w teatrze jeszcze podczas swoich studiów, wcielając się w postać Marie Szatow w spektaklu „Biesy albo Mały Plutarch żywotów nieudanych” Fiodora Dostojewskiego, który reżyserował Ludwik Flaszen w Teatrze Starym w 1995 roku. Po ukończeniu studiów zagrała w popularnym teatrze „Babińcu” Antoniego Czechowa, gdzie reżyserem był Grzegorz Wiśniewski w Teatrze Stu. Niestety, z powodu braku interesujących propozycji aktorskich, postanowiła powrócić do swojego rodzinnego Szczecina.

W 1998 roku została zaproszona przez dyrektora Adama Opatowicza do pracy w Teatrze Polskim, z którym współpracuje do dziś. Tu zadebiutowała rolą księżnej Iriny Wsiewołodownej w „Szewcach” Witkacego, w reżyserii Andrzeja Markowicza. Jej działalność artystyczna obejmuje również współpracę z Teatrem Kameralnym prowadzonym przez Michała Janickiego oraz z Teatrem Krypta i Pogotowiem Teatralnym. Poza tym, Olga jest aktorką kabaretu „Czarny Kot Rudy” oraz organizuje własne recitale.

Ważnym momentem w jej karierze był udział w Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, gdzie udało jej się dotrzeć do finału w latach 1998 i 2006. Dwukrotnie nominowana do szczecińskiej nagrody Bursztynowego Pierścienia (w 1999 oraz 2007 roku), otrzymała to zaszczytne wyróżnienie w 2007 roku za swoją rolę Hrabiny Hrr w „Stacyjce Zdrój” autorstwa Jeremiego Przybory i Jerzego Wasowskiego, w reżyserii Adama Opatowicza oraz Andrzeja Poniedzielskiego.

Role teatralne

Olga Adamska ma na swoim koncie wiele znaczących ról teatralnych, które podkreślają jej talent oraz wszechstronność jako aktorki. Oto niektóre z najważniejszych wystąpień w jej bogatej karierze:

• Po sezonie po raz piąty (wieczór kabaretowy), Piwnica przy Krypcie, 19 czerwca 1993,
• Biesy albo Mały Plutarch żywotów nieudanych Fiodor Dostojewski, w reż. Ludwika Flaszena, jako Marie Szatow, w Teatrze Starym, 1995,
• Babiniec Antoniego Czechowa, w reż. Grzegorza Wiśniewskiego, w Teatrze STU, 1997,
• Szewcy Stanisława Ignacego Witkiewicza, w reż. Andrzeja Markowicza, jako Księżna Irina Wsiewołodowna, w Teatrze Polskim, 10 maja 1998,
• Ogrody czasu według utworów Federico Garcíi Lorki, w reż. Adama Opatowicza, jako Belisa, w Teatrze Polskim, 3 października 1998,
• Cztery koty, czyli pies z kulawą nogą w reż. Adama Opatowicza, Teatr Polski, 7 listopada 1998,
• Skóra węża Slobodan Snajder, w reż. Tatiany Malinowskiej-Tyszkiewicz, w Teatrze Krypta, 23 listopada 1998,
• Wizyta starszej pani Friedrich Dürrenmatt, w reż. Ryszarda Majora, jako Dziennikarz I, w Teatrze Polskim, 6 lutego 1999,
• Rewizor Nikołaj Gogol, w reż. Wojciecha Solarza, jako Maria Antonowna, Teatr Polski, 29 maja 1999,
• Antygona Sofokles, w reż. Tatiany Malinowskiej-Tyszkiewicz, jako Przodownik Chóru, Teatr Polski, 16 października 1999,
• Przygody rozbójnika Rumcajsa Václava Čtvrtka oraz Saša Lichý, w reż. Adama Dzieciniaka, jako Jiczinianka, Teatr Polski, 11 grudnia 1999,
• Wesele Stanisława Wyspiańskiego, w reż. Janusza Józefowicza, jako Rachel, Teatr Polski, 2 września 2000,
• Trans-Atlantyk Witolda Gombrowicza, w reż. Wiesława Górskiego, jako Urzędniczka firmy „Koński psi interes”, Teatr Polski, 14 października 2000,
• Nerwy szminek, czyli dwa razy więcej nóg za tę samą cenę, w reż. Michała Janickiego, Teatr Kameralny, 31 marca 2001,
• Dekameron Giovanni Boccaccio, w reż. Tatiany Malinowskiej-Tyszkiewicz, jako Beatrycze, Żona Zeppy, Teatr Polski, 12 maja 2001,
• Morderstwo w hotelu Sam Bobrick, Ron Clark, w reż. Michała Janickiego, jako Arlen Miller, Teatr Kameralny, 1 grudnia 2001,
• Szkoła żon Molière’a, w reż. Andrzeja Sadowskiego, jako Agatka, Teatr Polski, 12 stycznia 2002,
• Czarownice z Salem Arthura Millera, w reż. Jacka Bunscha, jako Mercy Lewis, Teatr Polski, 6 kwietnia 2002,
• Hamlet Williama Shakespeare’a, w reż. Adama Opatowicza, jako Aktorka, Teatr Polski, 7 czerwca 2002,
• Maestro Gershwin Olga Makarowa, w reż. Michała Janickiego, jako Geri Lawrence, Teatr Kameralny, 22 czerwca 2002,
• Kordian Juliusza Słowackiego, w reż. Andrzeja Rozhina, jako Anioł; Zakonnica II, Teatr Polski, 21 września 2002,
• Wariat i zakonnica, czyli Nie ma złego, co by na jeszcze gorsze nie wyszło Stanisława Ignacego Witkiewicza, w reż. Adama Opatowicza, jako Siostra Anna, Teatr Polski, 9 listopada 2002,
• 4 kwadranse humoru, czyli kwadrans muzyczny, kwadrans liryczny, kwadrans polityczny i sex sceniczny, w reż. Michała Janickiego, Teatr Kameralny, 30 listopada 2002,
• Wieczór teatralny z Konstantym Konstantym Ildefonsem Gałczyńskim, w reż. Ryszarda Majora, Teatr Polski, 16 lutego 2003,
• Ubu niewolnik, czyli Francuzi Alfreda Jarry’ego, w reż. Wiesława Górskiego, jako Trójkolorowa, Teatr Polski, 26 kwietnia 2003,
• Kolacja dla głupca François Vebera, w reż. Anny Kękuś, jako Christine, Teatr Polski, 16 sierpnia 2003,
• Faust tragedii część I i II Johann Wolfgang Goethe, w reż. Ryszarda Majora, jako Helena, Teatr Polski, 8 listopada 2003,
• Sposób na życie, czyli… Fadil Hadżić, w reż. Ewy Grabowskiej, jako Kobieta, Teatr Kameralny, 29 listopada 2003,
• Prywatna klinika Johna Chapmana, Dave’a Freemana, w reż. Stefana Szaciłowskiego, jako Harriet, Teatr Polski, 6 lutego 2004,
• Sen nocy letniej Williama Shakespeare’a, w reż. Adama Opatowicza, jako Hermia, Teatr Polski, 12 sierpnia 2004,
• Elementarz Mariana Falskiego, w reż. Ryszarda Majora, Teatr Polski, 1 września 2004,
• Igraszki z diabłem Jana Drdy, w reż. Wojciecha Solarza, jako Disperanda, Teatr Polski, 2 stycznia 2005,
• Sufit Jonasza Kofty, czyli gdzie ta bohema Jonasz Kofta, w reż. Adama Opatowicza, Teatr Polski, 26 lutego 2005,
• Cień Wojciecha Młynarskiego, w reż. Adama Opatowicza, jako Julia Giulii, Teatr Polski, 18 czerwca 2005,
• Dancing Szczecin, w reż. Adama Opatowicza, Teatr Polski, 20 stycznia 2006,
• Boy, Honor i Ojczyzna Tadeusza Boya-Żeleńskiego, w reż. Stanisława Tyma, Teatr Polski, 27 maja 2006,
• Don Kichot Miguela de Cervantesa, w reż. Ryszarda Majora, Teatr Polski, 11 listopada 2006,
• Koszerne trzy po trzy, w reż. Michała Janickiego, Teatr Kameralny, 17 grudnia 2006,
• Stacyjka Zdrój Jeremiego Przybory, Jerzego Wasowskiego, w reż. Adama Opatowicza, Andrzeja Poniedzielskiego, jako Hrabina Hrr, Teatr Polski, 31 marca 2007,
• Czerwony element (recital) piosenki m.in. Mirosława Czyżykiewicza, Hanki Ordonówny, Kayah, Wojciecha Waglewskiego, Camarillo Jazz Club, 24 kwietnia 2007,
• Gąska Nikołaja Kolady, w reż. Anny Kękuś-Poks, jako Ałła, Teatr Polski, 10 listopada 2007,
• Tuwim Zaczarowany Adama Opatowicza (scenariusz na podst. tekstów Juliana Tuwima), w reż. Adama Opatowicza, Teatr Polski, 23 maja 2008,
• Burza Williama Shakespeare’a, w reż. Adama Opatowicza, Teatr Polski, 14 sierpnia 2008,
• Śpiewnik domowy Jana Kaczmarka na podst. tekstów Jana Kaczmarka, w reż. Adama Opatowicza, Andrzeja Poniedzielskiego, Teatr Polski, 7 marca 2009,
• Którędy do morza Romana Ossowskiego, w reż. Adama Opatowicza, jako Żona aparatczyka, Teatr Polski, 6 lutego 2010,
• Po omacku Donalda Churchilla, w reż. Michała Janickiego, jako Sonia, Teatr Kameralny, 12 czerwca 2010,
• Uwierz w swoją nieważność, w reż. Adama Opatowicza, Teatr Polski, 11 września 2010,
• Jesiennik salonowy albo intymne życie Mikołaja Kopernika, w reż. Adama Opatowicza, Teatr Polski, 30 września 2010,
• Wyzwolenie Stanisława Wyspiańskiego, w reż. Waldemara Modestowicza, jako Maska, Muza, Teatr Polski, 23 października 2010,
• Bóg mordu Yasminy Rezy, w reż. Marka Gierszała, jako Annette Reille, Teatr Polski, 15 stycznia 2011,
• Gazeta spada zawsze papierem do góry Stanisława Tyma, w reż. Stanisława Tyma, jako Córka Vivien (aktorka filmów erotycznych), Teatr Polski, 9 kwietnia 2011,
• Noc, czyli słowiańsko-germańska tragifarsa medyczna Andrzeja Stasiuka, w reż. Julii Wernio, Teatr Polski, 10 września 2011,
• Koniom i zakochanym siano pachnie inaczej, Adama Opatowicza, w reż. Adama Opatowicza, Teatr Polski, 9 listopada 2011,
• Paryż, 30 czerwca Patrycji Fessard, w reż. Michała Janickiego, jako Lydia Witkiewiczówna, Teatr Kameralny, 12 listopada 2011,
• Bal manekinów Bruno Jasieńskiego, w reż. Adama Opatowicza, jako Manekin damski; Solange, Teatr Polski, 10 grudnia 2011,
• Czego nie widać Michaela Frayna, w reż. Andrzeja Zaorskiego, jako Olga, już nie naiwna, Teatr Polski, 26 maja 2012,
• Magia obłoków na podst. utworów Jana Kantego Pawluśkiewicza i Marka Grechuty, w reż. Adama Opatowicza, Teatr Polski, 8 września 2012,
• Jak wam się podoba Williama Shakespeare’a, w reż. Marka Gierszała, asystent reżysera, jako Karol, zapaśnik na dworze księcia Fryderyka; Lakmus, błazen, Teatr Polski, 11 maja 2013,
• Opera za trzy grosze Bertolda Brechta, w reż. Adama Opatowicza, jako Jenny Knajpiarka, Teatr Polski, 4 stycznia 2014,
• Kobieta, która ugotowała męża Debbie Isitt, w reż. Tomasza Obary, asystent reżysera, jako Hilary, Teatr Polski, 27 marca 2014,
• Hotel snów Marka Pacuły i Adama Opatowicza (scenariusz), w reż. Adama Opatowicza, Teatr Polski, 24 maja 2014,
• Romeo i Julia 1939 Williama Shakespeare’a, w reż. Grzegorza Suskiego, jako Głos, Teatr Polski, 13 września 2014,
• Gwiezdny saturator Modiglianiego, w reż. Adama Opatowicza, Teatr Polski, 22 stycznia 2015,
• Rosyjska noc, w reż. Adama Opatowicza, Teatr Polski, 14 marca 2015,
• Podwieczorek u Łazarza Artura Daniela Liskowackiego, w reż. Adama Opatowicza, jako Pani T., Teatr Polski, 6 czerwca 2015,
• Pan Geldhab Aleksandra Fredry, w reż. Janusza Cichockiego, jako Major, przyjaciel Lubomira, Teatr Polski, 5 grudnia 2015,
• Wieczór w teatrze Federico Garcíi Lorki, w reż. Adama Opatowicza, jako Żona widza, Teatr Polski, 30 stycznia 2016,
• Pif! Paf! Papuga i paw, w reż. Adama Opatowicza, Teatr Polski, 15 kwietnia 2016,
• Kawiarenka Hemar Adama Opatowicza i Andrzeja Poniedzielskiego (scenariusz na podst. piosenek Mariana Hemara), w reż. Adama Opatowicza, Teatr Polski, 13 sierpnia 2016,
• Mieszczanie Maksima Gorkiego, w reż. Antonina Malikova, jako Helena, Teatr Polski, 10 grudnia 2016,
• Uwiedziona Chili Show Olgi Adamskiej, w reż. Adama Opatowicza (realizacja), Teatr Polski, 4 lutego 2017,
• Wio!… siennik, w reż., Teatr Polski, 19 maja 2017,
• Przedstawienie „Hamleta” we wsi Głucha Dolna Ivo Brešana, w reż. Tomasza Obary, jako Maria Miś, zwana Majkača, bufetowa w gospodzie ludowej, w roli królowej Gertrudy, Teatr Polski, 16 września 2017,
• Pensjonat Pana Bielańskiego Carla Laufs i Wilhelma Jacoby, w reż. Marka Gierszała, jako Baronowa Sołowiejczyk, pisarka powieści z wydźwiękiem, Teatr Polski, 6 stycznia 2018.

Nagrody i wyróżnienia

W 2007 roku Olga Adamska została uhonorowana Bursztynowym Pierścieniem za inspirującą rolę Hrabiny Hrr w spektaklu Stacyjka Zdrój, który jest dziełem Jeremiego Przybory oraz Jerzego Wasowskiego. Reżyserami tego przedstawienia byli Adam Opatowicz oraz Andrzej Poniedziałek. Spektakl odbył się w Teatrze Polskim.

---

Oceń: Olga Adamska

---