Zbigniew Bagiński

---

Życiorys

Zbigniew Bagiński, utalentowany kompozytor, rozpoczął swoją edukację muzyczną w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, gdzie w latach 1967–1972 studiował kompozycję pod czujnym okiem Tadeusza Paciorkiewicza. Po zakończeniu nauki, w okresie 1973–1974, współpracował z Instytutem Muzykologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, co z pewnością przyczyniło się do dalszego rozwoju jego kariery. W 1989 roku objął prowadzenie klasy kompozycji w Akademii Muzycznej w Warszawie, a także nawiązał współpracę z Państwową Wyższą Szkołą Teatralną. W latach 1989–1999 pełnił rolę sekretarza generalnego Związku Kompozytorów Polskich, a następnie, w latach 2001-2011, objął stanowisko prezesa warszawskiego oddziału ZKP. Jego dorobek artystyczny obejmuje między innymi stworzenie Hejnału Zamku Królewskiego w Warszawie, melodii, która powstała na podstawie motywów „Warszawianki” oraz „Marszu Mokotowa”. Warto zaznaczyć, że w 2008 roku uchwałą Rady Warszawy, melodia ta została ustanowiona Hejnałem Warszawy, co świadczy o jego znaczeniu dla kultury stolicy.

Nagrody i odznaczenia

Zbigniew Bagiński jest uznawanym kompozytorem, który zdobył wiele nagród i wyróżnień w swojej muzycznej karierze. Jego twórczość została doceniona zarówno w Polsce, jak i na międzynarodowej scenie muzycznej.

• W 1973 roku otrzymał wyróżnienie na Konkursie Młodych Związku Kompozytorów Polskich za utwór Wyprawy na drugą stronę na flet, fortepian i tam-tam, gdzie jego prace były zainspirowane m.in. twórczością Tadeusza Bairda,
• W 1992 roku zdobył III nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim w Kijowie za swoje dzieło Threnody na orkiestrę symfoniczną i chór mieszany,
• W 1995 roku zajął I miejsce w konkursie, który był organizowany z okazji 50-lecia Związku Kompozytorów Polskich za Małą symfonię elegijną,
• W 2006 roku przyznano mu coroczną Nagrodę Związku Kompozytorów Polskich,
• W 2015 roku uhonorowano go Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis.”

Te osiągnięcia świadczą o jego znaczącej pozycji w polskiej muzyce współczesnej.

Kompozycje

Oto zbiór kompozycji Zbigniewa Bagińskiego, które ukazują jego bogate dorobek artystyczny i różnorodność stylów muzycznych, które wykorzystał w swoich dziełach:

• Rubajaty Omara Chajjama, na baryton i zespół instrumentalny (1971),
• Miscellanea, na fortepian (1972),
• muzyka symfoniczna (1972),
• Wyprawy na drugą stronę, na flet, fortepian i tam-tam (1973),
• Acho, na organy (1974),
• Refrain, na 2 fortepiany (1975),
• Concerto 26 na orkiestrę kameralną (1978),
• Triad, na orkiestrę symfoniczną (1981),
• Hawaiian songs, dla 4 perkusistów (1981),
• Dwa utwory z łącznikiem, na flet altowy, klarnet, klawesyn i kwartet smyczkowy (1983),
• Trio z KODĄ. Hommage a Brahms, na skrzypce, wiolonczelę i fortepian (1983),
• Menażeria czyli wybryk słonia, musical dla dzieci do libretta kompozytora według Stanisława Ignacego Witkiewicza (1983),
• Solo, Duo, Trio, na obój, klarnet i fagot (1984),
• Sinfonia Notturna (1984),
• Koncert na klawesyn i orkiestrę (1985),
• Versus, do tekstu bez tytułu Zbigniewa Herberta, na baryton i zespół kameralny (1985),
• Oh, sweet baroque!, suita na orkiestrę smyczkową (1985),
• Solo III, na kontrabas solo (1985),
• II kwartet smyczkowy (1986),
• Credo, dla 7 wykonawców (1986),
• Wariant podwójny, na organy i perkusję (1987),
• Kanony, scherza, epigramaty…, dla 13 (12) wykonawców (1987),
• G.P.P. FOR 7, na flet, skrzypce, perkusję i klawesyn (1987),
• Symfonia w siedmiu odsłonach (1988),
• Inventores rerum, na chór mieszany a cappella (1988),
• A. D. 1988, na fortepian (1988),
• Nokturn – kołysanka, dla 12 muzyków (1989),
• Kwartet fortepianowy (1990),
• Growth, na orkiestrę (1990),
• Blanc et noir, na gitarę (1990),
• III kwartet smyczkowy (1991),
• Solo IV, na wiolonczelę (1991),
• Choreae vulgares, „rzecz na głosy męskie (i nie tylko)”, do fragmentów Trans-Atlantyku Witolda Gombrowicza (1992),
• Threnody, na orkiestrę symfoniczną i chór mieszany (1992),
• Msza na chór mieszany a cappella (1993),
• Mała symfonia elegijna (1995),
• Koncert fortepianowy (1995),
• Koncert na wiolonczelę i orkiestrę smyczkową (1995),
• Hejnał warszawski w Warszawie (1995),
• Ogród Armidy, na klarnet, róg i kwintet smyczkowy (1996),
• Cake-walk, rondo na fortepian na 4 ręce (1996),
• kwintet fletowy (1998),
• Dwa tańce, na orkiestrę smyczkową (1998),
• Liber belli et pacis, kantata na baryton, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną (1999),
• Trzy utwory na orkiestrę smyczkową (2002).

---

Oceń: Zbigniew Bagiński

---