Wilhelm Henryk Minter, znany również jako Wilhelm Heinrich Minter, to postać o wyjątkowym znaczeniu w historii inżynierii i architektury. Urodził się 1 maja 1777 roku w Szczecinie, a jego życie zakończyło się tragicznie 18 kwietnia 1832 roku w Warszawie.
Pełnił on ważną rolę jako pułkownik korpusu inżynierów w Armii Księstwa Warszawskiego oraz Wojska Polskiego Królestwa Kongresowego. Jego wiedza oraz umiejętności w zakresie inżynierii architektonicznej przyczyniły się do wielu projektów budowlanych oraz infrastrukturalnych w tamtych czasach.
Praca Mintera pozostawiła wyraźny ślad na rozwój architektury oraz inżynierii wojskowej w Polsce, a jego osiągnięcia są wciąż doceniane przez współczesnych badaczy i entuzjastów historii.
Życiorys
Wilhelm Henryk Minter był starszym synem Michaela Christopha, który pracował w administracji solnej w Szczecinie, oraz Joanny Elżbiety z domu Kräuter. Był także bratem Karola Fryderyka, litografa i malarki Henryki Beyer z Minterów, a także stryjem przemysłowca Karola Juliusza.
Wykształcenie Mintera jako inżyniera architekta wojskowego zyskał najprawdopodobniej w Korpusie Kadetów w Poczdamie. W okolicach 1800 roku zdecydował się na przeprowadzkę do Warszawy, gdzie podjął pracę jako architekt oraz budowniczy. Swoje umiejętności rozwinął również na stanowisku kierownika robót budowlanych w dóbr ks. Józefa Poniatowskiego.
Po klęsce Prus w 1806 roku nie wrócił do Niemiec, a zamiast tego pozostał w Warszawie i zaciągnął się do Wojska Polskiego. W armii pełnił rolę inżyniera, a od 1810 roku służył w Korpusie Inżynierów. Jako adiutant ks. Józefa Poniatowskiego uczestniczył w kampanii 1813 roku i został odznaczony Złotym Krzyżem Virtuti Militari.
W okresie Królestwa Kongresowego, Wilhelm Minter uzyskał awans na pułkownika i sprawował urząd dyrektora budowli wojskowych. Pracując na tym stanowisku, był odpowiedzialny za budowę wielu budynków koszarowych w Warszawie, w tym Szkoły Podchorążych w Łazienkach.
Kiedy wybuchło Powstanie Listopadowe, Minter pragnął dołączyć do powstańców, jednak napotkał na opór ze strony innych oficerów, którzy nie chcieli służyć pod dowództwem Niemca, jak informowali: „pod Niemcem służyć nie będą”. W późniejszych latach, gen. Klemens Kołaczkowski, jego przełożony, opisał Mintera jako „oficera ze wszech miar godnego” i zaznaczył, że jedynym jego przewinieniem było jego niemieckie pochodzenie. Gdy Minter dowiedział się o rosnącej niechęci, postanowił się wycofać, co doprowadziło go do smutnego i przedwczesnego końca życia.
Wilhelm Minter był żonaty z Krystyną z Rzempołuskich. Para nie doczekała się potomstwa. Po jego śmierci, został pochowany na cmentarzu ewangelickim w Warszawie, w miejscu, które do dziś pozostaje nieznane. Jego cenne zbiory rycin oraz planów architektonicznych, znane jako Teki Minterowskie, znajdują się w zbiorach Uniwersytetu Warszawskiego.
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Maria Kaszyńska | Carl Lüdecke | Leszek Herman | Andrzej Brykalski | Friedrich Gilly | Przemysław Łopato | Janusz Rajski | Max BergOceń: Wilhelm Henryk Minter