Kościół Miłosierdzia Bożego w Szczecinie

---

Historia

Parafia pod wezwaniem Miłosierdzia Bożego w Szczecinie została ustanowiona przez księdza biskupa Kazimierza Majdańskiego na podstawie dekretu z dnia 18 czerwca 1985 roku. Jednak historia budowy kościoła sięga aż do 4 maja 1981 roku, kiedy to rozpoczęto prace budowlane. Podczas drugiej pielgrzymki do Polski, papież Jan Paweł II poświęcił 18 maja 1983 roku kamień węgielny, który pochodził z bazyliki św. Piotra w Rzymie, na Jasnej Górze.

Wmurowanie tego symbolicznego kamienia miało miejsce 14 września 1986 roku, kiedy to ksiądz biskup Kazimierz Majdański dokonał tego religijnego czynu. Kościół został poświęcony w trakcie budowy w dniu Białej Niedzieli, która przypadała na Miłosierdzie Boże, 2 lutego 1989 roku.

W związku z rosnącym kultem Miłosierdzia Bożego w Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej, nowy metropolita, ksiądz arcybiskup Marian Przykucki, uwzględnił to zjawisko w swoim działaniu. Po intronizacji Obrazu Miłosierdzia Bożego 11 grudnia 1983 roku, ustanowił dekretem z dnia 18 kwietnia 1993 roku przy parafii miłosierdzia sanktuarium, które nosi tę samą nazwę – Sanktuarium Miłosierdzia Bożego.

Wygląd zewnętrzny kościoła

Projekt architektoniczny głównej struktury tego kościoła został zainspirowany koncepcją świątyni pod wezwaniem Zmartwychwstania Pańskiego. Jego niezwykły wygląd oddaje ideowe założenie rozwierającego się grobowca, który pęka pod wpływem wewnętrznych sił, symbolizujących akt Zmartwychwstania.

Zespół autorski, w którego skład wchodzi Adam Szymski jako główny projektant oraz mgr inż. Mirosław Hamberg, osiągnął ten efekt poprzez budowę korpusu nawy głównej, której kubatura wynosi 20680 m³. Konstrukcja składa się z siedmiu głównych elementów – płyt żelbetowych, które zbiegają się od podstawy ku górze, kształtując ściany budynku.

Te płyty są następnie spięte dwoma płytami płaskiego dachu, na którym umieszczono świetliki, co zapewnia odpowiednie doświetlenie wnętrza. Całość kompozycji wieńczy od zachodu ósma płyta, która pełni funkcję wieży, a tym samym obejmuje ołtarz główny.

Wieża jest zwieńczona zespołem trzech dzwonów oraz majestatycznym krzyżem, który wznosi się na wysokość 8,8 m, będąc widocznym z daleka i stanowić istotny element charakterystyczny budowli.

Dzwony

Na wieży kościelnej znajdują się trzy dzwony, które odgrywają istotną rolę w życiu wspólnoty. Cechują się one różnorodnymi parametrami, które świadczą o ich wyjątkowości i funkcji liturgicznej.

	Imię	Waga (kg)	Ton uderzeniowy	Średnica	Rok odlania	Odlewnia
Mały dzwon	Św. Faustyna	około 350 kg	h′	około 83 cm	2001	Ludwisarnia Felczyńskich w Taciszowie
Średni dzwon	Matka Kościoła i św. Otton	około 580 kg	gis′	około 100 cm	2001	Ludwisarnia Felczyńskich w Taciszowie
Duży dzwon	Miłosierdzie Boże	około 1200 kg	e′	około 125 cm	2001	Ludwisarnia Felczyńskich w Taciszowie

Wnętrze kościoła

Wnętrze świątyni zostało starannie pokryte tynkiem, co nadaje mu niezwykle jasną, białą kolorystykę, która rozświetla przestrzeń. Decyzja o nieumieszczaniu żyrandoli była przemyślana, mając na celu stworzenie ogromnej, otwartej przestrzeni, symbolizującej Grob Pański.

Całość wnętrza została podzielona na kilka kluczowych części, w tym na nawę główną o imponującej powierzchni 1147 m², empory oraz dwa chóry. Kościół jest zaprojektowany z myślą o pomieszczeniu około 2000 wiernych, co umożliwia organizację dużych uroczystości religijnych.

Na poziomie nawy głównej znajdują się trzy drzwi wejściowe, których łączna szerokość wynosi 9 m, co ułatwia dostęp do świątyni. W prezbiterium wykonano z zielonego marmuru ołtarz, lektorium oraz ambonę, tworząc wspaniałą przestrzeń liturgiczną.

Wnętrze kościoła wzbogacają również płaskorzeźby. Po lewej stronie prezbiterium znajduje się przedstawienie Ostatniej Wieczerzy z postaciami naturalnej wielkości, a po prawej stronie Zesłanie Ducha Świętego, pod którym zlokalizowano ołtarz z obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej. W centralnej części prezbiterium umieszczono główny ołtarz z figurą Chrystusa Zmartwychwstałego, co podkreśla duchowy wymiar miejsca.

Na balustradzie empory zainstalowano także drogę krzyżową z figurami, które osiągają ponad metrową wysokość, dodając głębi i powagi tej pięknej przestrzeni sakralnej.

Kaplica kościelna – Sanktuarium Miłosierdzia Bożego

Kaplica, która zajmuje powierzchnię 225 m², została zaprojektowana z myślą o pomieszczeniu 300 osób. Posiada ona dwa różne wejścia: jedno od wewnątrz kościoła, a drugie z zewnątrz, co zapewnia wygodny dostęp dla wiernych.

Wnętrze kaplicy jest doświetlane z góry dzięki osiemnastokątnemu świetlikowi, który ma stożkowaty kształt. Stanowi on nie tylko źródło naturalnego światła, ale także wartościowy element architektoniczny. W oknach świetlika umieszczone są witraże, które przedstawiają tematykę ośmiu błogosławieństw z kazania Jezusa na Górze Błogosławieństw, dodając spiritualizacji temu miejscu.

Za ołtarzem oraz amboną znajduje się replik obrazu Jezusa Miłosiernego, który został wykonany przez Eugeniusza Kazimirowskiego, odwzorowując wizję św. Faustyny. To dzieło sztuki ma szczególne znaczenie dla pielgrzymów odwiedzających to sanktuarium.

W łączniku, który spaja kaplicę z nawą kościoła, umieszczone są relikwie oraz obraz św. Faustyny Kowalskiej. To stanowi istotny element kultu Miłosierdzia Bożego w tym miejscu.

Informacje o parametrach kościoła

Kościół Miłosierdzia Bożego w Szczecinie to imponująca budowla o wielu interesujących parametrach. Oto najważniejsze z nich:

• całkowita wysokość kościoła wynosi 37,5 m,
• wysokość kaplicy wynosi 13 m,
• kubatura nawy głównej zamyka się w 20680 m³,
• największa długość i szerokość nawy głównej mierzy 37 m,
• największa wysokość nawy głównej, od wyłożonej marmurem posadzki, osiąga 16 m,
• nawa główna ma powierzchnię całkowitą 1147 m², a kaplica 225 m².

---

Oceń: Kościół Miłosierdzia Bożego w Szczecinie

---