Aleja Bohaterów Warszawy w Szczecinie


Aleja Bohaterów Warszawy to kluczowy element komunikacyjny w osiedlu Turzyn w Szczecinie. Historia tej alei jest bogata i złożona, sięgająca czasów przed 1926 rokiem, kiedy to nosiła miano Alleestraße.

W kolejnych latach, od 1926 do 1933 roku, aleja funkcjonowała pod nazwą Friedrich Ebert Straße. Jednakże jej nazwa zmieniła się raz jeszcze, a to w 1933 roku, na Mackensenstraße. Tego rodzaju upamiętnienia związane z postacią Augusta von Mackensena, niemieckiego feldmarszałka, odzwierciedlają historyczne przemiany w regionie.

Warto zaznaczyć, że obecna nazwa alei została nadana w 1945 roku przez Helenę Kurcyusz, która była pierwszą architektką Szczecina po II wojnie światowej. Jej decyzja w sprawie nazewnictwa alei podkreśla znaczenie historii i kultury w kształtowaniu miejskiego krajobrazu.

Przebieg

Aleja Bohaterów Warszawy ma swój początek na skrzyżowaniu ulicy Adama Mickiewicza z ulicą ks. Piotra Wawrzyniaka. W trakcie swojego przebiegu aleja łączy się z różnymi ulicami. Na odcinku pomiędzy tym skrzyżowaniem a rondem im. Ojca Doktora Władysława Siwka, można zauważyć krzyżowanie się Alei z takimi ulicami jak: 5 Lipca, Garncarską, Jagiellońską, ks. Piotra Ściegiennego, Legionów Dąbrowskiego, Pocztową, Żółkiewskiego oraz 26 Kwietnia.

Następnie, aleja krzyżuje się z ulicą Bolesława Krzywoustego, Kazimierza Pułaskiego oraz Józefa Bema. Przy rondzie im. Siwka, Aleja Bohaterów Warszawy spotyka się z ulicami Władysława Sikorskiego oraz Ojca Augustyna Kordeckiego. Kolejnym etapem jest krzyżowanie z ulicami Wilków Morskich, Ku Słońcu i Szwoleżerów.

Ostatecznie, aleja kończy swój bieg na placu im. prof. Jana Szyrockiego, będąc istotnym szlakiem komunikacyjnym oraz miejskim w Szczecinie.

Historia

„Wzdłuż alei przebiegała ważna droga, łącząca Stary Turzyn z Tanowem oraz Krzekowem. To w tym miejscu, po roku 1816, podjęto decyzję o zabudowie terenów położonych na zachód od drogi. Z biegiem lat na wolnych parcelach zaczęły pojawiać się kolejne budynki. Na początku XX wieku powstała pierzeja kamienic, a w okresie międzywojennym zrealizowano osiedle trzykondygnacyjnych bloków, które zostały pokryte spadzistymi dachami.

W trakcie II wojny światowej obie pierzeje alei, zarówno wschodnia, jak i zachodnia, doświadczyły znaczącego zniszczenia. Około 1973 roku, w związku z likwidacją torowisk w centrum Szczecina i koniecznością dostosowania tras tramwajowych, na odcinku alei pomiędzy ulicami Jagiellońską a Bolesława Krzywoustego, położono nowe tory tramwajowe. W kolejnych latach, w latach 80. i 90. XX wieku, wolne parcele wzdłuż alei zostały zagospodarowane, a na ich miejscu wzniesiono wielopiętrowe budynki mieszkalne.

Rok 2007 przyniósł ze sobą kapitalny remont torowiska tramwajowego rozciągającego się pomiędzy skrzyżowaniami z ul. Bolesława Krzywoustego oraz ul. Jagiellońską. Dalsze odcinki torów doczekały się remontu w roku 2009. W 2013 roku zmodernizowane zostało torowisko przy skrzyżowaniu z ul. Jagiellońską.

Przypisy

  1. Janusz Światowy: Wydarzenia w komunikacji w 2013 roku. swiatowy.org. [dostęp 23.08.2017 r.]
  2. Janusz Światowy: Wydarzenia w komunikacji w 2009 roku. swiatowy.org. [dostęp 23.08.2017 r.]
  3. Janusz Światowy: Wydarzenia w komunikacji w 2007 roku. swiatowy.org. [dostęp 23.08.2017 r.]
  4. Janusz Światowy: Wydarzenia w komunikacji w 1973 roku. swiatowy.org. [dostęp 23.08.2017 r.]
  5. Andrzej Androchowicz: Helena Kurcyusz. pomeranica.pl. [dostęp 23.08.2017 r.]

Oceń: Aleja Bohaterów Warszawy w Szczecinie

Średnia ocena:5 Liczba ocen:12