Kępa Parnicka, znana również pod niemiecką nazwą Silberwiese, to wyjątkowa wyspa rzeczna położona na Międzyodrzu w Szczecinie. Jest to miejsce o bogatej historii oraz niezwykłym znaczeniu dla regionu.
Obecnie Kępa Parnicka stanowi integralną część Szczecina, wchodząc w skład osiedla Międzyodrze-Wyspa Pucka.
Wyspa ta przyciąga uwagę zarówno mieszkańców, jak i turystów, oferując różnorodne możliwości rekreacyjne oraz piękne widoki na otaczające akweny.
Charakterystyka
Powierzchnia Kępy Parnickiej wynosi około 25 ha. Od zachodu otacza ją woda Odry Zachodniej, co nadaje jej niepowtarzalny charakter. Z kolei na północy, Kępa oddzielona jest od Łasztowni dzięki Kanałowi Zielonemu, który pełni istotną rolę w hydrologii tego obszaru.
Warto zauważyć, że w południowej części Kępy znajduje się grobla, która łączy ją z Wyspą Zieloną. Grobla ta powstała na wskutek działalności starego koryta, które obecnie płynie po wschodniej stronie i nosi nazwę Parnicy.
Historia
Kępa Parnicka od 1243 roku znajdowała się pod zarządem Szczecina, będąc w wykorzystywana jako teren wypasu bydła oraz miejscem pozyskiwania drewna. W XVII wieku, w okresie szwedzkiego panowania, wyspa została otoczona fortyfikacjami. Jednakże w XVIII wieku postanowiono rozebrać te umocnienia, co dało początek osuszaniu terenu i budowie magazynów. Co ciekawe, niemiecka nazwa wyspy dosłownie oznacza srebrną łąkę, co nawiązuje do istnienia w tym miejscu huty srebra.
W 1841 roku wyspa przeszła w ręce Towarzystwa Budowy Kolei. Z kolei w 1846 roku, w północnej jej części, zrealizowano nasyp kolejowy, który przecinał wyspę, łącząc współczesny dworzec Szczecin Główny z Szczecin Port Centralny. Południowa część wyspy została zaaranżowana pod zabudowę mieszkalną. W 1850 roku zbudowano drogowy Most Zielony, który łączył wyspę z Łasztownią, przechodząc ponad Kanałem Zielonym. Natomiast w 1854 roku powstał Most Dworcowy, łączący Kępę Parnicką z obszarem lewobrzeżnym Szczecina.
W 1868 roku wzdłuż linii kolejowej, przebiegającej przez północną część wyspy, zbudowano blaszany tunel, mający na celu ochronę przeciwpożarową pobliskich składów, przed iskrami wydobywającymi się z lokomotyw. Tunel zdemontowano w 1924 roku.
Podczas II wojny światowej Kępa Parnicka była miejscem obozu pracy przymusowej. W wyniku nalotu alianckiego w 1944 roku, większa część zabudowań uległa zniszczeniu. Po zakończeniu wojny, w 1945 roku, nie odbudowano Mostu Dworcowego, który został wysadzony przez Niemców. Zabudowę mieszkalną zamieniono na składowo-magazynową. Do początku XXI wieku zachowało się jedynie osiem budynków mieszkalnych, które stanowiły część osiedla Międzyodrze-Wyspa Pucka.
Główną ulicą na Kępie Parnickiej jest Leona Heyki, przy której znajdują się między innymi baza autobusowa PKS Szczecin oraz siedziba Szczecińskiego WOPR. Znajduje się tutaj także siedziba Sanepidu.
Na przełomie lat 2021 i 2022, na Kępie Parnickiej, rozpoczęto realizację dwóch nowych osiedli mieszkaniowych: „Nowa Przystań” – projektu firmy Siemaszko oraz osiedla „Sedina Apartamenty” firmy Budnex.
Przypisy
- Krajobraz nad Odrą się zmienia [online], 24kurier.pl [dostęp 06.02.2022 r.]
- Stary Szczecin na fotografiach: Kanał Zielony, Kępa Parnicka i Łasztownia
- Przewodnik po Szczecinie. [dostęp 28.11.2009 r.]
Pozostałe obiekty w kategorii "Wyspy":
Ostrów Brdowski | Ustowskie Mokradła | Wyspa Grodzka | Czarnołęka | Dębina (wyspa) | Wielka Kępa (wyspa na Międzyodrzu) | Gryfia (wyspa) | Czapli Ostrów | Klucki Ostrów | Wyspa Pucka | Brynecki Ostrów | Mewia Wyspa | Ostrów Mieleński | Radolin (Szczecin) | Kacza Wyspa | Sadlińskie Łąki | Zaleskie Łęgi | Wyspa Zielona | Wyspa Przymoście | Wyspa JaskółczaOceń: Kępa Parnicka