Dom Daniela Grotha w Szczecinie

Budynek został wzniesiony w tradycyjnej konstrukcji szachulcowej, z wykorzystaniemdrewna modrzewiowego, co przyczyniło się do jego unikalnego charakteru. Wybór tych nietrwałych materiałów związany był z jego usytuowaniem na przedpolach szczecińskiej twierdzy, co wpływało na sposób budowy i rodzaj użytych elementów.

Pierwszym właścicielem był przedsiębiorca przewozowy Daniel Groth, który nadał domowi jego nazwę. Od tego momentu budynek wielokrotnie zmieniał swoich właścicieli. W 1912 roku przeszedł renowację, w trakcie której dobudowano ogrodową werandę. Warto zauważyć, że ostatnim właścicielem przed II wojną światową był lekarz W. Leithoff, który również przyczynił się do utrzymania jego stanu technicznego.

Warto dodać, że dom przetrwał II wojnę światową w dobrym stanie, co jest rzadkością w przypadku wielu innych szczecińskich obiektów. Po 1945 roku budynek stał się siedzibą Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej, co było kolejnym etapem w jego historii.

W 2005 roku, po długim okresie zaniedbań, dom zakupiła architekt Karolina Gołębiowska, która podjęła się kompleksowej renowacji. Po przekształceniach, w obiekcie znalazły swoje miejsce biura firmy Genius Loci Architects, jak również pracownia oraz sala kameralna, co ostatecznie nadało nowy sens hasłom dziedzictwa i nowoczesności, które współczesna architektura może ze sobą łączyć.