Domki Profesorskie w Szczecinie

W średniowieczu Domki Profesorskie były zamieszkiwane przez kanoników kapituły kolegiaty. Po reformacji na ich mieszkańców przeszli profesorowie z Książęcego Pedagogium Szczecińskiego. Co ciekawe, początkowo kamienice były zorientowane inaczej, ich fasady znajdowały się od strony kościoła, gdyż zaledwie 3 metry za nimi przebiegał mur miejski.

Znaczące zmiany w architekturze miały miejsce 19 lipca 1739 roku, gdy król Prus, Fryderyk Wilhelm I, zarządził przebudowę budynków przylegających do południowej pierzei Białego Placu Parad. Transformacje obejmowały również budynek Ekonomatu, który znajdował się na narożniku z ulicą Mariacką. Po zakończeniu przebudowy, dotychczasowe ściany tylne zostały przekształcone w elewacje frontowe.

Dalej, wzdłuż ulicy Mariackiej, znajdowało się Wielkie Audytorium. W roku 1831 zrealizowano kolejne przekształcenia dwóch budynków usytuowanych na narożniku wspomnianej ulicy, a sto lat później zdecydowano o rozbiórce jednego z nich. Ważne prace remontowe, które ocaliły zachowane budynki po II wojnie światowej, miały miejsce w latach 1964-1969.

Warto zwrócić uwagę, że w części budynku zachowały się gotyckie piwnice pochodzące z XV wieku. Cechują się one charakterystycznymi sklepieniami krzyżowo-żebrowymi. Obecnie w tych piwnicach znajduje się lokal gastronomiczny, co daje możliwość połączenia historii z nowoczesną kulturą kulinarną.

Domki Profesorskie zostały wpisane do Wojewódzkiego Rejestru Zabytków z numerem 15 (decyzja Kl.V-0/16/54 z dnia 18 czerwca 1954, przyjęta nazwa: domki profesorskie (zespół)).