Kamienica Loitzów w Szczecinie


Kamienica Loitzów, znana również pod niemiecką nazwą Loitzenhaus, to niezwykle ważny obiekt historyczny w Szczecinie, który zasługuje na szczególną uwagę.

Stanowi ona jeden z najbardziej renomowanych zabytków tego miasta, a jej korzenie sięgają epoki późnego gotyku. Jest to przykład miejskiego budownictwa, które przetrwało do naszych czasów, a co więcej, reprezentuje nieliczne zachowane struktury dawnego stylu mieszczańskiego w regionie.

Historia

Kamienica Loitzów w Szczecinie ma bogatą historię, sięgającą lat 1539–1547, kiedy to jej budowa rozpoczęła się na zlecenie Hansa II Loitza, bankiera oraz burmistrza miasta, i jego małżonki Anny. Co ciekawe, obiekt powstał najprawdopodobniej na fundamentach starszej kamienicy z XV wieku.

Rodzina Loitzów była jedną z najznamienitszych w Szczecinie, prowadząc największy bank w regionie oraz utrzymując intensywne kontakty handlowe w różnych zakątkach Europy. Wielu członków tej rodziny obejmowało znaczące funkcje w miejskich władzach, co dodatkowo podkreślało ich wpływ na lokalną społeczność.

W 1571 roku, po śmierci Joachima II brandenburskiego, który był dłużnikiem Loitzów, rodzina znalazła się w trudnej sytuacji finansowej. Kwoty, które pożyczył od nich, pozostały niespłacone, co doprowadziło do ich bankructwa. Zmuszeni byli uciekać do Nowego Dworu Gdańskiego, leżącego na Żuławach, gdzie posiadali majątki. Upadek rodziny Loitzów miał dalekosiężny wpływ na gospodarkę Szczecina, co odczuwalne było przez wiele lat.

Dalsze losy kamienicy były równie ciekawe. W 1572 roku obiekt został przejęty przez Książąt pomorskich, a po upadku księstwa pomorskiego, w połowie XVII wieku, służył jako siedziba szwedzkiego radcy, Rosenhandta.

W XVIII wieku nowymi właścicielami domu zostali bracia Dubendorf, którzy otworzyli w nim cukiernię, nazywaną od tej pory Dworem Szwajcarskim. Niestety, w czasie II wojny światowej, w 1944 roku, kamienica doznała ogromnych zniszczeń w wyniku nalotów, co prowadziło do jej całkowitego zniszczenia wnętrza.

Rewitalizacja obiektu miała miejsce w 1955 roku, kiedy to kamienica została odbudowana, a od tamtego czasu mieści się w niej Liceum Plastyczne, które kontynuuje tradycję artystyczną w regionie.

Architektura

Kamienica Loitzów w Szczecinie to imponujący przykład architektury, który wyróżnia się swoimi unikalnymi cechami. Została zbudowana z pomarańczowej elewacji, która charakteryzuje się widocznym podziałem oraz bogatą dekoracją. Można zaobserwować tu faliste i koliste maswerki, które nawiązują do zdobień pobliskiego Zamku Książąt Pomorskich.

Wnętrze budynku skrywa wiele interesujących detali, w tym skośne okna kotarowe, które zdobią klatkę schodową w wieży. To rozwiązanie architektoniczne nadaje budynkowi niepowtarzalny charakter oraz oryginalność.

Dodatkowo, na wschodniej elewacji umieszczono płaskorzeźbę przedstawiającą „Nawrócenie św. Pawła”, która powstała w połowie XVI wieku. Jej autorem był Hans Schenck – nadworny rzeźbiarz elektora brandenburskiego Joachima II. Na ścianie budynku znajduje się kopia rzeźby, podczas gdy oryginał jest eksponowany w szczecińskim muzeum.

Przypisy

  1. Kamienica Loitzów. Encyklopedia Pomorza Zachodniego. [dostęp 05.09.2019 r.]
  2. PiotrP. Skurzyński PiotrP., Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007 r., s. 146, ISBN 978-83-7495-133-3.
  3. a b c Encyklopedia Szczecina. T. I A-O. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 1999 r., s. 404–405, ISBN 83-87341-45-2.

Oceń: Kamienica Loitzów w Szczecinie

Średnia ocena:4.99 Liczba ocen:18